RONOCIT 500 mg/4 ml IM/IV 5 ampül Farmakolojik Özellikler

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik Grup: Diğer Psikostimülan ve Nootropikler ATC Kodu: N06BX06

Sitikolin, hücre membranmın (esas olarak fosfolipitler) ultrayapısal anahtar bileşenlerinin öncüsü olarak geniş bir etki spektrumuna sahiptir: Zarar görmüş hücre membranlarının iyileşmesini kolaylaştırır, fosfolipazın etkisini inhibe eder, fazla serbest radikal oluşumunu engeller ve apoptoz mekanizmalarına etki ederek hücre ölümünü engeller.

Lezyonal dokunun hacmini azaltır, akut felç periyodunda kolinerjik transmisyonu geliştirir. Post travmatik komanın süresini ve travmatik beyin hasarındaki nörolojik semptomların şiddetini azaltır.

Kronik beyin hipoksisi durumunda, sitikolin kognitif bozuklukların tedavisinde etkilidir. Örneğin hafıza bozukluğu, inisiyatif eksikliği, günlük aktivitelerin performansı kişisel bakım sırasındaki zorluklar.

Sitikolin ile uzun tedavi mümkündür. Çünkü sitikolin nefes, nabız ve kan basıncı üzerine etki etmez.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

Sitikolin intravenöz ve intramüsküler enjeksiyonlardan sonra iyi absorbe olur.

Dağılım: Sitikolin, sitidinik nükleotidler ve nükleik asitlerdeki, yapısal fosfolipitler ve sitidin fraksiyonlarındaki kolin fraksiyonlarının hızlı girişiyle beyin yapısına önemli derecede dağılır.

Metabolizma: Kolin ve sitidin oluşturarak karaciğerde metabolize edilir. Parenteral uygulamadan sonra kolin, plazma konsantrasyonları önemli derecede artar.

Eliminasvon: Sitikolin dozunun sadece %15’i insan vücudundan elimine edilir. %3’ünden daha azı böbrek yoluyla, yaklaşık %12’si dışarı verilen CO2 ile elimine edilir.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Çeşitli çalışmalara göre sitikolinin toleransı çok iyidir ve yan etkileri çok azdır, örneğin sindirim intoleransı, gastrointestinal rahatsızlık ve huzursuzluk. Yan etki profili kötü görünmez.

Astım Astımlı kişilerin akciğerlerindeki hava boruları (bronşlar) hassastır. Bu kişiler belirli tetikleyici faktörlere maruz kaldıklarında, hava boruları nefes almalarını güçleştirecek şekilde daralır.

Parkinson Hastalığı Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.