OLMEDAY PLUS 20/25 mg 28 film tablet { Neutec Inhaler } Klinik Özellikler

4.   KLİNİK ÖZELLİKLER

• 4.1. Terapötik endikasyonlar

  Esansiyel hipertansiyon tedavisi (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).

  OLMEDAY PLUS sabit doz kombinasyonu, tek başına olmesartan medoksomille kan basıncı yeterince kontrol altına alınamayan yetişkin hastalarda endikedir.

  • 4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

    Yetişkinlerde

  OLMEDAY PLUS başlangıç tedavisi olarak kullanım için değil, ancak tek başına 20 mg olmesartan medoksomille yeterince kan basıncı kontrol altına alınamayan hastalarda kullanım içindir (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1).

  Klinik olarak uygun olduğunda, ve maksimal antihipertansif etkinin, tedavi başlangıcından yaklaşık 8 hafta sonra görüleceği göz önünde bulundurularak (Bkz. Bölüm 5.1) 20 mg olmesartan medoksomille monoterapiden sabit kombinasyona doğrudan geçiş düşünülebilir. İçerisindeki her bir bileşenin dozunun titrasyonu tavsiye edilir.

  20 mg olmesartan medoksomil/12,5 mg hidroklorotiyazid, kan basıncı tek başına 20 mg olmesartan medoksomil ile oluşan optimum monoterapiyle yeterince kontrol altına alınamayan hastalara uygulanabilir.

  20 mg olmesartan medoksomil/25 mg hidroklorotiyazid, kan basıncı 20 mg olmesartan medoksomil/12,5 mg hidroklorotiyazid ile yeterince kontrol altına alınamayan hastalara uygulanabilir.

  Uygulama şekli:

  Sadece ağızdan kullanım içindir.

  OLMEDAY PLUS günde bir kez yemekle birlikte veya öğünler arasında alınır. Tablet yeterli miktarda sıvı (örneğin 1 bardak su) ile yutularak alınmalıdır. Tablet çiğnenmemelidir ve her gün aynı zamanda alınmalıdır.

  Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler: Böbrek yetmezliği:

  OLMEDAY PLUS hafif ile orta derecede böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi 30-60 mL/dk.) bulunan hastalarda kullanıldığında böbrek fonksiyonlarının periyodik olarak izlenmesi önerilir (Bkz. Bölüm 4.4). OLMEDAY PLUS, şiddetli böbrek yetmezliği bulunan hastalarda (kreatinin klerensi < 30 mL/dk.) kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3).

  Karaciğer yetmezliği:

  OLMEDAY PLUS hafif ile orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda dikkatli kullanılmalıdır (Bkz. Bölüm 4.4 ve 5.2). Orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda, önerilen başlangıç dozu günde bir kez 10 mg olmesartan medoksomil olup, günlük maksimum doz 20 mg’ı aşmamalıdır. Diüretiklerle ve/veya diğer antihipertansif ilaçlarla tedavi gören ve karaciğer yetmezliği olan hastalarda kan basıncının ve böbrek fonksiyonunun yakın takibi önerilir. Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda olmesartan medoksomil ile ilgili bir deneyim bulunmamaktadır.

  OLMEDAY PLUS ileri derecede karaciğer yetmezliği (Bkz. Bölüm 4.3 ve 5.2), kolestaz ve safra kesesi tıkanıklığı olan hastalarda kullanılmamalıdır (Bkz. Bölüm 4.3).

  Pediyatrik popülasyon:

  OLMEDAY PLUS’ın çocuklar ve 18 yaşın altındaki adolesanlarda güvenliliği ve etkililiği kanıtlanmamıştır. Konu ile ilgili veri bulunmamaktadır.

  Geriyatrik popülasyon:

  Yaşlı hastalara, erişkinler ile aynı kombinasyon dozu önerilir.

  • 4.3. Kontrendikasyonlar

    • Etkin maddelere, yardımcı maddelerden herhangi birine (Bkz. Bölüm 6.1) veya diğer sülfonamid türevli maddelere (hidroklorotiyazid bir sülfonamid türevi tıbbi üründür) aşırı duyarlılık.

  • • Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi < 30 mL/dk.).

  • • Tedavisi güç hipokalemi, hiperkalsemi, hiponatremi ve semptomatik hiperürisemi.

  • • Şiddetli karaciğer yetmezliği, kolestaz ve safra kanal tıkanıklığı bozuklukları.

  • • Gebelik (Bkz. Bölüm 4.4 ve 4.6).

  • • OLMEDAY PLUS ile aliskiren içeren ilaçların birlikte kullanımı, diyabetes mellitus veya böbrek yetmezliği (GFR<60 mL/dak/1,73  m²) olan hastalarda kontrendikedir

  (Bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).

  OLMEDAY PLUS lesitin (soya (E322)) ihtiva eder. Fıstık ya da soyaya alerjisi olan hastalar bu tıbbi ürünü kullanmamalıdır.

  • 4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

    İntravasküler hacim azalması:

    Yoğun diüretik tedavisi, tuz tüketiminin kısıtlanması, diyare veya kusma nedeniyle hacim ve/veya sodyum azalması olan hastalarda özellikle ilk dozdan sonra semptomatik hipotansiyon olabilir. Bu gibi koşullar OLMEDAY PLUS uygulamasından önce düzeltilmelidir.

    Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin uyarıldığı diğer koşullar:

    Vasküler tonus veya renal fonksiyonu büyük ölçüde renin-anjiyotensin-aldosteron sistemine bağlı olan hastalarda (örneğin, şiddetli kalp yetmezliği bulunan veya temelinde, renal arter stenozu da dahil böbrek hastalığı bulunan hastalarda), bu sistemi etkileyen tıbbi ürünlerle tedavi, akut hipotansiyon, azotemi, oligüri veya seyrek olarak akut böbrek yetmezliğiyle bağlantılı olmuştur.

    Renovasküler hipertansiyon:

    Bilateral renal arter stenozu veya tek çalışan böbreğe giden arter stenozu bulunan hastalar, renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen tıbbi ürünlerle tedavi edildiğinde şiddetli hipotansiyon ve böbrek yetersizliği riski yüksektir.

    Böbrek yetmezliği ve böbrek transplantasyonu:

    OLMEDAY PLUS, şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi < 30 mL/dk.) bulunan hastalarda kullanılmamalıdır (Bkz. Bölüm 4.3). Hafif ile orta şiddette böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi > 30 mL/dk., < 60 mL/dk.) bulunan hastalarda doz ayarlamasına gerek yoktur. Ancak, bu gibi hastalarda, OLMEDAY PLUS dikkatli uygulanmalıdır ve serum potasyum, kreatinin ve ürik asit seviyelerinin periyodik olarak izlenmesi tavsiye edilir. Böbrek fonksiyonları bozuk olan hastalarda tiyazid diüretikle bağlantılı azotemi olabilir. Böbrek yetmezliği gelişimi belirginleştiği takdirde tedavinin gerekliliği yeniden değerlendirilmeli, gerektiğinde diüretik tedavisi sona erdirilmelidir. Yakın zamanda böbrek transplantasyonu yapılmış hastalarda olmesartan medoksamil/hidroklorotiyazid kombinasyonunun uygulamasıyla ilgili bir deneyim bulunmamaktadır.

    Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) dual blokajı:

    ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin birlikte kullanılması durumunda hipotansiyon, senkop, hiperkalemi riskinin arttığı ve böbrek fonksiyonunun azaldığına (akut böbrek yetmezliği dahil) dair kanıtlar bulunmaktadır.

    RAAS’ın dual blokajına yol açtığından ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin birlikte kullanılması önerilmez (Bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).

    Eğer dual blokaj tedavisi mutlaka gerekli görülürse, sadece uzman gözetimi altında yapılmalı ve böbrek fonksiyonu, elektrolitler ve kan basıncı yakından sık sık takip edilmelidir.

    Diyabetik nefropatisi olan hastalarda ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokerleri birlikte kullanılmamalıdır.

    Karaciğer yetmezliği:

    Şiddetli karaciğer yetmezliği bulunan hastalarla ilgili deneyim bulunmamaktadır. Ayrıca, tiyazid tedavisi sırasında sıvı ve elektrolit dengesindeki küçük değişimler, karaciğer yetmezliği veya progresif karaciğer hastalığı bulunan hastalarda ani hepatik komaya sebep olabilir. Bu nedenle hafif-orta şiddette karaciğer yetmezliği bulunan hastalarda dikkatli olunmalıdır (Bkz. Bölüm 4.2). Şiddetli karaciğer yetmezliği, kolestaz ve safra kanal tıkanıklığı bulunan hastalarda OLMEDAY PLUS kullanımı kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 5.2).

    Aortik ve mitral kapak stenozu, obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati:

    Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aortik veya mitral stenoz ya da obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati hastalarında özel dikkat gösterilmelidir.

    Primer aldosteronizm:

    Primer aldosteronizm bulunan hastalar genelde renin-anjiyotensin sisteminin inhibisyonuyla etki eden anti-hipertansif tıbbi ürünlere cevap vermez. Bu nedenle, bu gibi hastalarda OLMEDAY PLUS kullanımı tavsiye edilmez.

    Metabolik ve endokrin etkileri:

    Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin ve oral hipoglisemik ajanların dozlarının ayarlanması gerekli olabilir (Bkz. Bölüm 4.5). Klinik olarak belirti vermeyen diyabet, tiyazid tedavisi sırasında belirginleşebilir.

    Kolesterol ve trigliserid seviyelerinin artması, tiyazid diüretik tedavisiyle bağlantılı olduğu bilinen istenmeyen etkilerdendir.

    Tiyazid grubu ilaç tedavisi uygulanan bazı hastalarda hiperürisemi olabilir veya ani gut ortaya çıkabilir.

    Elektrolit dengesizliği:

    Diüretik tedavi uygulanan herhangi bir hasta için uygun aralıklarla serum elektrolitleri periyodik olarak tayin edilmelidir.

    Hidroklorotiyazid de dahil olmak üzere tiyazidler sıvı veya elektrolit dengesizliğine (hipokalemi, hiponatremi ve hipokloremik alkaloz) sebep olabilirler.

    Sıvı veya elektrolit dengesizliği uyarısı niteliği taşıyan belirtiler, ağız kuruluğu, susama, zayıflık, letarji, uyuşukluk, huzursuzluk, kas ağrısı veya krampları, kas yorgunluğu, hipotansiyon, oligüri, taşikardi ve bulantı, kusma gibi gastrointestinal bozukluklarıdır (Bkz. Bölüm 4.8).

    Karaciğer sirozu bulunan hastalarda, şiddetli diürez bulunan hastalarda, yetersiz oral elektrolit alan hastalarda ve aynı anda kortikosteroid veya ACTH tedavisi uygulanan hastalarda hipokalemi riski en yüksektir (Bkz. Bölüm 4.5).

    Tersine, OLMEDAY PLUS’ın olmesartan medoksomil bileşeni yoluyla anjiyotensin-II reseptörlerindeki (AT1) antagonist etkisinden dolayı, özellikle böbrek yetmezliği ve/veya kalp yetersizliği ve diyabet varlığında hiperkalemi olabilir. Risk altındaki hastalarda serum potasyumunun yeterli düzeyde izlenmesi tavsiye edilir. Potasyum tutucu diüretikler, potasyum takviyeleri veya potasyum içeren tuz ikameleri ve serum potasyum seviyesini artıran diğer tıbbi ürünler (örneğin heparin) OLMEDAY PLUS ile birlikte kullanılırken dikkatli olunmalıdır (Bkz. Bölüm 4.5).

    Olmesartan medoksomilin diüretiklerin indüklediği hiponatremiyi azalttığına veya engellediğine dair bir kanıt bulunmamaktadır. Klorür eksikliği genelde hafiftir ve çoğu zaman tedavi gerektirmez.

    Tiyazidler üriner kalsiyum atılımını azaltabilir ve bilinen bir kalsiyum metabolizması bozukluğu bulunmaması durumunda serum kalsiyumunu aralıklı olarak ve hafif düzeyde artırabilir. Hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizm kanıtı olabilir. Paratiroid fonksiyon testleri yapılmadan önce tiyazidler kesilmelidir.

    Tiyazidlerin, hipomagneziye sebep olabilecek idrarla magnezyum atılımını artırdığı gösterilmiştir.

    Sıcak havalarda ödemli hastalarda dilüsyonel hiponatremi oluşabilir.

    Lityum:

    Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ve tiyazid kombinasyonu içeren diğer tıbbi ürünlerde olduğu gibi, OLMEDAY PLUS ve lityumun aynı anda uygulanması tavsiye edilmez (Bkz. Bölüm 4.5).

    Sprue-benzeri enteropati:

    Nadir durumlarda, olmesartan alan hastalarda ilaca başlandıktan sonra birkaç ay ila yıllar arasında, muhtemelen lokalize gecikmiş hipersensitivite nedeniyle şiddetli, kronik diyare ile kilo kaybı bildirilmiştir. Hastaların intestinal biyopsisi genellikle villöz atrofi gösterir. Bir hasta olmesartan ile tedavi sırasında bu semptomları geliştirirse ve başka belirgin bir etiyoloji yoksa olmesartan tedavisi hemen kesilmelidir ve yeniden başlanmamalıdır.

    Olmesartanı bıraktıktan sonraki haftada diyarede bir iyileşme olmazsa başka bir uzmanın da (örn. gastroenterolog) görüşünün alınması düşünülmelidir.

    Akut miyop ve sekonder dar açılı glokom:

    Bir sülfonamid türü olan hidroklorotiyazid, kısa süreli akut miyop ve akut dar açılı glokom ile sonuçlanan idiyosinkratik bir reaksiyona yol açabilir. Semptomlar, görüş keskinliğinin azalmaya başlaması veya oküler ağrı içerir ve bu semptomlar tipik olarak ilaca başladıktan saatler veya haftalar içinde ortaya çıkar. Akut dar açılı glokom tedavi edilmezse kalıcı görme kaybına yol açabilir. Primer tedavi, hidroklorotiyazidin mümkün olan en kısa süre içerisinde kesilmesidir. İntraoküler basınç kontrol altına alınamazsa acil tıbbi ve cerrahi tedavileri başvurulması düşünülebilir. Sülfonamid ve penisilin alerjisi geçmişi, akut dar açılı glokom gelişimine yönelik bir risk faktörü olabilir.

    Melanom dışı cilt kanseri:

    Danimarka Ulusal Kanser Kayıtlarına dayanarak yapılan iki epidemiyolojik çalışmada; artan kümülatif hidroklorotiyazid maruziyeti ile melanom dışı cilt kanseri [bazal hücreli karsinom ve skuamöz hücreli karsinom] riskinde artış gözlenmiştir. Hidroklorotiyazidin fotosensitivite yapıcı etkisi melanom dışı cilt kanserinde olası bir mekanizma olarak rol oynayabilir.

    Hidroklorotiyazid alan hastalar melanom dışı cilt kanseri riski hakkında bilgilendirilmeli ve yeni lezyonlar için ciltlerini düzenli olarak kontrol etmeleri ve şüpheli deri lezyonlarını derhal bildirmeleri önerilmelidir. Hastalara deri kanseri riskini minimum düzeye indirmek üzere güneş ışığı ve UV ışını maruziyetini sınırlandırmaları ve maruziyet durumunda yeterli koruma uygulamaları tavsiye edilmelidir. Şüpheli deri lezyonları, histolojik biyopsi incelemeleri de dahil edilerek acil olarak incelenmelidir. Melanom dışı deri kanseri öyküsü olan hastalarda hidroklorotiyazid kullanımının dikkatli bir şekilde tekrar gözden geçirilmesi de gerekebilir (ayrıca Bkz. Bölüm 4.8).

    Etnik farklılıklar:

    Bütün diğer anjiyotensin II antagonistlerinde olduğu gibi, olmesartan medoksomilin kan basıncını düşürme etkisi siyah ırka mensup hastalarda siyah ırka mensup olmayan hastalara göre biraz daha düşüktür; bunun muhtemel sebebi de hipertansiyonlu siyahi popülasyonda düşük renin durumu prevalansının daha yüksek olmasıdır.

    Anti-doping test:

    Hidroklorotiyazid içermesinden dolayı bu ürün anti-doping testlerinin pozitif çıkmasına neden olabilir.

    Gebelik:

    Gebelik esnasında anjiyotensin II antagonistlerine başlanmamalıdır. Anjiyotensin II antagonisti ile tedavinin sürdürülmesinin gerekli olduğu düşünülmedikçe, hamile kalmayı planlayan hastalarda, gebelikte kullanım ile ilgili olarak sağlam bir güvenlilik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavilere geçilmelidir.

    Gebelik teşhis edildiğinde, anjiyotensin II antagonistleri ile yapılan tedavi hemen kesilmeli ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.6).

    Diğerleri:

    Genel arteriyosklerozda, iskemik kalp hastalığı veya iskemik serebrovasküler hastalığı bulunan hastalarda, aşırı kan basıncı düşmesinin miyokardiyal enfarktüse veya inmeye sebep olma riski her zaman vardır.

    Alerji veya bronşiyal astım geçmişi bulunan ya da bulunmayan hastalarda hidroklorotiyazide aşırı duyarlılık reaksiyonları olabilir, fakat bu tip geçmişi bulunan hastalarda bu olasılık daha yüksektir.

    Tiyazid diüretiklerin kullanımıyla, sistemik lupus eritematoz şiddetlenmesi veya aktivasyonu rapor edilmiştir

    Yardımcı madde uyarıları

    • • OLMEDAY PLUS laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp-laktaz yetmezliği veya glukoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.

    • • OLMEDAY PLUS soya yağı ihtiva eder. Fıstık ya da soyaya alerjisi olan hastalar bu tıbbi ürünü kullanmamalıdır.

    • 4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

      Birlikte kullanımı tavsiye edilmeyenler

    Lityum:

    Lityumun anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleriyle ve nadiren anjiyotensin II antagonistleriyle birlikte uygulanması esnasında, serum lityum konsantrasyonlarında geri dönüşlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Ayrıca, tiyazidler lityumun renal klerensini azaltır ve bunun sonucu olarak lityum toksisitesi riski artabilir. Bu nedenle, OLMEDAY PLUS ve lityumun birlikte kullanılması önerilmez (Bkz. Bölüm 4.4). Bu kombinasyonun kullanılması mutlaka gerekliyse, serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi önerilir.

    Birlikte kullanımı dikkat gerektirenler

    Baklofen:

    Antihipertansif etki potansiyelize olabilir.

    Non-steroidal antiinflamatuar ilaçlar:

    NSAİİ’ler (yani asetilsalisilik asit (> 3 g/gün), COX-2 inhibitörleri ve non-selektif NSAİİ’ler) tiyazid grubu diüretiklerin ve anjiyotensin II antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabilir.

    Böbrek fonksiyonu zayıf olan bazı hastalarda (örneğin dehidrate hastalar ya da böbrek fonksiyonu zayıf olan yaşlı hastalar), siklo-oksijenaz enzimini inhibe eden ajanların ve anjiyotensin II antagonistlerin birlikte uygulanması böbrek fonksiyonunun daha da bozulmasına (genellikle geri dönüşlü olan akut böbrek yetmezliği olasılığı da dahil olmak üzere) neden olabilir. Bu nedenle, bu kombinasyon özellikle yaşlılarda dikkatle uygulanmalıdır. Hastalar yeterince hidrate edilmeli ve bu ilaçların birlikte uygulanmasına başlanmasını takiben periyodik olarak böbrek fonksiyonu dikkatle izlenmelidir.

    Birlikte kullanımı dikkate alınması gerekenler

    Amifostin

    Antihipertansif etki potansiyelize olabilir.

    Diğer antihipertansif ajanlarlar

    Diğer antihipertansif tıbbi ürünlerle birlikte kullanıldığı takdirde OLMEDAY PLUS’ın kan basıncı düşürücü etkisi artabilir.

    Alkol, barbitüratlar, narkotik ajanlar ya da antidepresanlar

    Ortostatik hipotansiyon potansiyelize olabilir.

    Olmesartan medoksomil ile bağlantılı etkileşimler:

    Birlikte kullanımı tavsiye edilmeyenler

    ADE inhibitörleri, anjiyotensin Il-reseptör blokörleri veya aliskiren:

    Klinik çalışma verileri, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS), ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokerleri ya da aliskirenin kombine kullanımıyla ikili blokajının, tekli RAAS-etkili ajanın kullanımına kıyasla daha yüksek sıklıkta hipotansiyon, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonunda azalma (akut böbrek yetmezliği dahil) gibi advers olaylarla ilişkili olduğunu göstermiştir (Bkz. Bölüm 4.3, 4.4 ve 5.1).

    Potasyum düzeylerini etkileyen tıbbi ürünler:

    Renin-anjiyotensin sistemini etkileyen diğer tıbbi ürünlerin kullanımıyla ilgili deneyimler, potasyum tutucu diüretiklerin, potasyum destekleyici ajanların, potasyum içeren ve sofra tuzu yerine kullanılan ürünlerin ya da serum potasyum düzeylerini artırabilecek başka tıbbi ürünlerin (örneğin heparin, ADE inhibitörleri) bu ilaçla birlikte kullanımının serum potasyum düzeylerinde artışlara yol açabileceğini göstermiştir (Bkz. Bölüm 4.4). Potasyum düzeylerini etkileyen tıbbi bir ürün OLMEDAY PLUS ile birlikte reçete edilecekse, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilir.

    Safra asidi bağlayıcı madde kolesevelam:

    Safra asidi bağlayıcı maddesi kolesevelam hidroklorürün eş zamanlı uygulanması olmesartanın sistemik maruziyetini ve pik plazma konsantrasyonunu azaltır ve t1/2’yi düşürür. Olmesartan medoksomilin kolesevelam hidroklorürden en az 4 saat önce uygulanması ilaç etkileşim etkisini azaltmıştır. Olmesartan medoksomilin kolesevelam hidroklorür dozundan en az 4 saat önce uygulanması düşünülmelidir (Bkz. Bölüm 5.2).

    Ek Bilgiler:

    Antasitle (alüminyum magnezyum hidroksit) tedaviden sonra olmesartanın biyoyararlanımının bir miktar azaldığı gözlenmiştir.

    Olmesartan medoksomilin, varfarinin farmakokinetiği ya da farmakodinamiği ve digoksinin farmakokinetiği üzerinde anlamlı bir etkisi olmamıştır.

    Olmesartan medoksomilin pravastatin ile birlikte sağlıklı deneklerde uygulanması bu bileşenlerin farmakokinetikleri üzerinde klinik açıdan anlamlı herhangi bir etkiye yol açmamıştır.

    Olmesartan, insan sitokrom P450 enzimleri 1A1/2, 2A6, 2C8/9, 2C19, 2D6, 2E1 ve 3A4 üzerinde klinik açıdan anlamlı herhangi bir in vitro inhibitör etkiye yol açmamıştır. Sıçan sitokrom P450 aktiviteleri üzerinde indükleyici hiçbir etkiye yol açmamış ya da indükleyici etkisi minimal düzeyde olmuştur. Olmesartan ile yukarıdaki sitokrom P450 enzimleri tarafından metabolize edilen tıbbi ürünler arasında klinik açıdan anlamlı herhangi bir etkileşim beklenmez.

    Hidroklorotiyazid ile bağlantılı etkileşimler:

    Birlikte kullanımı tavsiye edilmeyenler

    Potasyum düzeylerini etkileyen tıbbi ürünler:

    Potasyum kaybıyla ve hipokalemiyle ilişkili diğer ilaçlarla (örneğin diğer kaliüretik diüretikler, laksatifler, kortikosteroidler, ACTH, amfoterisin, karbenoksolon, penisilin G sodyum ya da salisilik asit türevleri) birlikte kullanıldığında hidroklorotiyazidin potasyum atılımını artırıcı etkisi (Bkz. Bölüm 4.4) potansiyalize olabilir. Bu nedenle, bunların birlikte kullanılması önerilmez.

    Birlikte kullanımı dikkat gerektirenler

    Kalsiyum tuzları:

    Tiyazid grubu diüretikleri, atılımın azalması nedeniyle serum kalsiyum düzeylerinin yükselmesine neden olabilir. Eğer kalsiyum destekleyici ajanların verilmesi gerekiyorsa, serum kalsiyum düzeyleri izlenmeli ve kalsiyum dozu uygun şekilde ayarlanmalıdır.

    Kolestiramin ve kolestipol reçineleri:

    Anyon değiştirici reçinelerin varlığı hidroklorotiyazidin emilimini azaltır.

    Dijital glikozidleri:

    Tiyazidle indüklenen hipokalemi ya da hipomagnezemi, dijitalle indüklenen kardiyak aritmilerin başlamasını kolaylaştırabilir.

    Serum potasyum bozukluklarından etkilenen tıbbi ürünler:

    OLMEDAY PLUS serum potasyum bozukluklarından etkilenen tıbbi ürünlerle (örneğin dijital glikozidler ve antiaritmikler) ve aşağıda belirtilen torsades de pointes (ventriküler taşikardi) indükleyici tıbbi ürünlerle (bazı antiaritmikler de dahil olmak üzere) birlikte uygulandığında, serum potasyum düzeylerinin ve EKG’nin periyodik olarak izlenmesi önerilir; hipokalemi torsades de pointes için (ventriküler taşikardi) predispozan bir faktördür:

    • - Sınıf la antiaritmikler (örneğin kinidin, hidrokinidin, disopiramid).

    • - Sınıf III antiaritmikler (örneğin amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid).

    • - Bazı antipsikotikler (örneğin tiyoridazin, klorpromazin, levomepromazin, trifluoperazin, siyamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiyaprid, pimozid, haloperidol, droperidol).

    • - Diğerleri (örneğin bepridil, sisaprid, difemanil, eritromisin IV, halofantrin, mizolastin, pentamidin, sparfloksasin, terfenadin, vinsamin IV).

    Nondepolarizan iskelet kası gevşeticiler (örneğin tubokürarin):

    Hidroklorotiyazid, non depolarizan iskelet kası gevşeticilerin etkisini potansiyalize edebilir.

    Antikolinerjik ajanlar (örneğin atropin, biperiden):

    Gastrointestinal motiliteyi ve mide boşaltım hızını azaltarak tiyazid grubu diüretiklerin biyoyararlanımını artırır.

    Antidiyabetik tıbbi ürünler (oral ajanlar ve insülin):

    Tiyazid tedavisi glukoz toleransını etkileyebilir. Antidiyabetik tıbbi ürünün dozunun ayarlanması gerekebilir (Bkz. Bölüm 4.4).

    Metformin:

    Hidroklorotiyazide bağlı olası fonksiyonel renal yetmezliğin indüklediği laktik asidoz riski nedeniyle metformin dikkatle kullanılmalıdır.

    Beta-blokörler ve diazoksit:

    Tiyazidler beta-blokörlerin ve diazoksidin hiperglisemik etkisini artırabilir.

    Vazopresör aminler (örneğin noradrenalin):

    Vazopresör aminlerin etkisi azalabilir.

    Gut hastalığının tedavisinde kullanılan tıbbi ürünler (probenesid, sulfinpirazon ve allopurinol): Hidroklorotiyazid serum ürik asit düzeyini yükseltebildiğinden, ürikozürik tıbbi ürünlerin dozlarının ayarlanması gerekebilir. Probenesid ya da sulfinpirazonun dozlarının artırılması gerekebilir. Bir tiyazidle birlikte uygulanması, allopurinole karşı hipersensitivite reaksiyonlarının insidansını artırabilir.

    Amantadin:

    Tiyazidler amantadininin neden olduğu advers etkilerin riskini artırabilir.

    Sitotoksik ajanlar (örneğin siklofosfamid, metotreksat):

    Tiyazidler sitotoksik tıbbi ürünlerin böbrekler yoluyla atılımını azaltabilir ve bunların miyelosüpresif etkilerini potansiyelize edebilir.

    Salisilatlar:

    Salisilatlar yüksek dozlarda kullanıldığı takdirde, hidroklorotiyazid salisilatların santral sinir sistemi üzerindeki toksik etkisini artırabilir.

    Metildopa

    Hidroklorotiyazid ve metildopanın birlikte kullanımıyla ortaya çıkan hemolitik anemiyle ilgili istisnai vakalar bildirilmiştir.

    Siklosporin

    Siklosporinle birlikte uygulanan tedavi, hiperürisemi ve gut tipi komplikasyonların riskini artırabilir.

    Tetrasiklinler

    Tetrasikliklerin ve tiyazidlerin birlikte uygulanması, tetrasiklinle indüklenen üre düzeylerinin yükselmesi riskini artırır. Bu etkileşim muhtemelen doksisiklin için geçerli değildir.

    Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

    Özel popülasyonlara ilişkin herhangi bir etkileşim çalışması tespit edilmemiştir.

    Pediyatrik popülasyon:

    Pediyatrik popülasyona ilişkin herhangi bir etkileşim çalışması tespit edilmemiştir.

    • 4.6. Gebelik ve laktasyon

      Gebelik Kategorisi: D

    Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum Kontrolü (Kontrasepsiyon)

    Planlı bir hamilelikten önce, uygun bir alternatif tedaviye geçilmelidir.

    Gebelik dönemi

    Anjiyotensin II reseptör antagonistleri gebelikte kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

    Olmesartan medoksomil:

    Anjiyotensin II antagonistleri gebelikte kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

    Gebeliğin ilk trimesterinde ADE inhibitörlerine maruziyet ile ilgili teratojenite riskinin epidemiyolojik kanıtı nihai olmamakla birlikte; az da olsa bir risk artışı göz ardı edilemez. Her ne kadar anjiyotensin II antagonistleriyle ilişkili risk ile ilgili kontrollü epidemiyolojik veri bulunmasa da, bu ilaç sınıfı için benzer riskler söz konusu olabilir.

    Anjiyotensin reseptör bloker tedavisine devam edilmesi gerekli görülmedikçe, hamile kalmayı planlayan hastalarda, gebelikte kullanım ile ilgili olarak sağlam bir güvenlilik profiline sahip alternatif antihipertansif tedavilere geçilmelidir.

    Gebelik teşhis edildiğinde, anjiyotensin II antagonistleri ile yapılan tedavi derhal durdurulmalı ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye başlanmalıdır.

    Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II antagonist tedavisinin, insanlarda fetotoksisiteye (azalmış böbrek fonksiyonu, oligohidramniyoz ve kafatası osifikasyon geriliği) ve neonatal toksisiteye (böbrek yetmezliği, hipotansiyon, hiperkalemi) sebep olduğu bilinmektedir (Ayrıca Bkz. Bölüm 5.3).

    Gebeliğin ikinci trimesterinde ve sonrasında anjiyotensin II antagonistlerine maruz kalındığında, böbrek fonksiyonunun ve kafatasının ultrasonla kontrol edilmesi önerilmektedir.

    Anneleri anjiyotensin II antagonisti ile tedavi gören bebekler hipotansiyona karşı yakından takip edilmelidir (Ayrıca Bkz. Bölüm 4.3 ve 4.4).

    Hidroklorotiyazid:

    Gebelik döneminde, özellikle de ilk trimesterde hidroklorotiyazid kullanımıyla elde edilen deneyim sınırlıdır. Hayvan araştırmaları yeterli değildir.

    Hidroklorotiyazid plasentayı geçmektedir. Farmakolojik etki mekanizması temel alındığında, 2. ve 3. trimesterde hidroklorotiyazid kullanımı feto-plasental perfüzyona zarar verebilir: fetüs ve yeni doğan üzerinde ikterus, elektrolit dengesi bozukluğu ve trombositopeni gibi etkilere neden olabilir.

    Plazma volümünde azalma ve plasenta hipoperfüzyonu riski nedeniyle, hastalığın seyri üzerinde yararlı bir etkisi olmadığı takdirde, gestasyonel ödem, gestasyonel hipertansiyon ya da preeklampsi için hidroklorotiyazid kullanılmamalıdır.

    Diğer tedavilerin kullanılamadığı nadir durumlar haricinde, gebe kadınlardaki esansiyel hipertansiyonun tedavisinde hidroklorotiyazid kullanılmamalıdır.

    Laktasyon dönemi

    Olmesartan medoksomil:

    Olmesartan medoksomil kullanımına ilişkin veri olmaması nedeniyle, emzirme döneminde OLMEDAY PLUS kullanımı önerilmez. Özellikle yenidoğan veya prematüre bebeklerin emzirilmesi sırasında, laktasyon döneminde daha iyi güvenlilik profiline sahip, alternatif tedaviler kullanılması önerilir.

    Hidroklorotiyazid:

    Hidroklorotiyazid, düşük miktarlarda insan sütüne geçer. Yoğun diüreze neden olan yüksek tiyazid dozları süt üretimini inhibe edebilir.

    Anne sütüyle beslenme sırasında OLMEDAY PLUS kullanımı önerilmez. Anne sütüyle beslenme sırasında OLMEDAY PLUS kullanılması durumunda, doz mümkün olduğunca düşük tutulmalıdır.

    Üreme yeteneği/Fertilite

    Üreme yeteneği üzerinde yeterli data yoktur.

    • 4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

      Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonunun araba ve makine kullanımı üzerinde az veya orta derecede bir etkisi vardır. Antihipertansif tedavi gören hastalarda sersemlik ve bitkinlik hissi oluşabilir, bu reaksiyon verme kabiliyetini zayıflatabilir.

      • 4.8. İstenmeyen etkiler

        Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyon tedavisi sırasında en yaygın bildirilen advers olaylar baş ağrısı (%2,9), sersemlik (%1,9) ve yorgunluk hissidir (%1).

        Hidroklorotiyazid elektrolit dengesizliğine yol açabilecek hacim azalmasına neden olabilir veya şiddetlendirebilir (Bkz. Bölüm 4.4).

        20/12,5 mg veya 20/25 mg dozlarında olmesartan medoksomil / hidroklorotiyazid kombinasyonlarıyla tedavi edilen 1.155 hastanın ve plaseboyla tedavi edilen 466 hastanın katıldığı 21 aya kadar süren klinik araştırmalarda, olmesartan medoksomil / hidroklorotiyazid kombinasyon tedavisinde advers reaksiyonların genel sıklığı plasebodakine benzerdi. Advers reaksiyonlara bağlı olarak tedavinin kesilmesi de, olmesartan medoksomil / hidroklorotiyazid 20/12,5 mg - 20/25 mg (%2) ve plasebo (%3) gruplarında benzerdi. Olmesartan medoksomil/ hidroklorotiyazid tedavisinde advers reaksiyonların plaseboya göre genel sıklığının 75 yaş ve üzeri hastalarda sersemlik sıklığının biraz artmasına rağmen, yaş (<65 yaşa karşı >65 yaş), cinsiyet veya ırkla ilgili olmadığı görülmüştür.

        Olmesartan medoksomil / hidroklorotiyazid kombinasyonunun güvenilirliği, yüksek doz kombinasyon olan 40/12,5 mg ve 40/25 mg’lık dozlarda olmesartan medoksomil ile birlikte hidroklorotiyazid alan 3.709 hastanın katıldığı klinik çalışmalarda incelenmiştir.

        Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonu ile yapılan klinik çalışmalar, onay sonrası güvenlilik çalışmaları ve spontan raporlarda görülen advers reaksiyonlar ile ilacın içerdiği etkin maddeler olmesartan medoksomil ve hidroklorotiyazidin bilinen güvenlilik profillerine dayalı advers reaksiyonları aşağıdaki tabloda özetlenmiştir.

        Aşağıdaki terimler advers reaksiyonları sınıflandırmak için kullanılmıştır: Çok yaygın (>1/10) yaygın (>1/100 <1/10 arası); yaygın olmayan (>1/1.000 <1/100 arası); seyrek (>1/10.000 <1/1.000 arası); çok seyrek (<1/10.000); bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).

        MedDRA Sistem Organ Sınıfı	Advers reaksiyonlar	Sıklık
        		Olmesartan / HCTZ	Olmesartan	HCTZ
        Enfeksiyon ve enfestasyonlar	Tükürük bezi iltihabı			Seyrek
        İyi huylu neoplazmlar, malign ve belirtilmemiş (kist ve polip dahil)	Melanom dışı cilt kanseri (Bazal hücreli karsinom ve Skuamöz hücreli karsinom)			Bilinmiyor
        Kan ve lenf sistemi hastalıkları	Aplastik anemi			Seyrek
        	Kemik iliği depresyonu			Seyrek
        	Hemolitik anemi			Seyrek
        	Lökopeni			Seyrek
        	Nötropeni/ Agranülositoz			Seyrek
        	Trombositopeni		Yaygın olmayan	Seyrek
        Bağışıklık sistemi hastalıkları	Anaflaktik reaksiyonlar		Yaygın olmayan	Yaygın olmayan
        Metabolizma ve beslenme hastalıkları	Anoreksi			Yaygın olmayan
        	Glikozüri			Yaygın
        	Hiperkalsemi			Yaygın
        	Hiperkolesterolemi	Yaygın olmayan		Çok yaygın
        	Hiperglisemi			Yaygın
        	Hiperkalemi		Seyrek
        	Hipertrigliseridemi	Yaygın olmayan	Yaygın	Çok yaygın
        	Hiperürisemi	Yaygın olmayan	Yaygın	Çok yaygın
        	Hipokloremi			Yaygın
        	Hipokloremik alkaloz			Çok seyrek
        	Hipokalemi			Yaygın
        	Hipomagnezemi			Yaygın
        	Hiponatremi			Yaygın
        	Hiperamilazemi			Yaygın
        Psikiyatrik hastalıklar	Apati			Seyrek
        	Depresyon			Seyrek
        	Huzursuzluk			Seyrek
        	Uyku bozuklukları			Seyrek
        Sinir sistemi hastalıkları	Konfüzyon			Yaygın
        	Konvülsiyon			Seyrek

        	Bilinç bozukluğu (örneğin bilinç kaybı gibi)	Seyrek
        	Sersemlik / baş dönmesi	Yaygın	Yaygın	Yaygın
        	Baş ağrısı	Yaygın	Yaygın	Seyrek
        	İştahsızlık			Yaygın olmayan
        	Parestezi			Seyrek
        	Postural sersemlik	Yaygın olmayan
        	Somnolans	Yaygın olmayan
        	Senkop	Yaygın olmayan
        Göz hastalıkları	Gözyaşı salgısı azalması			Seyrek
        	Geçici bulanık görme			Seyrek
        	Var olan miyopun kötüleşmesi			Yaygın olmayan
        	Akut miyop ve sekonder dar açılı glokom			Bilinmiyor
        	Ksantopsi			Seyrek
        Kulak ve iç kulak hastalıkları	Vertigo	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan	Seyrek
        Kardiyak hastalıklar	Anjina pektoris		Yaygın olmayan
        	Kardiyak aritmi			Seyrek
        	Palpitasyonlar	Yaygın olmayan
        Vasküler hastalıklar	Embolizm			Seyrek
        	Hipotansiyon	Yaygın olmayan	Seyrek
        	Nekrotizan damar iltihabı (vaskülit, kütanöz vaskülit)			Seyrek
        	Ortostatik hipotansiyon	Yaygın olmayan		Yaygın olmayan
        	Tromboz			Seyrek
        Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar	Bronşit		Yaygın
        	Öksürük	Yaygın olmayan	Yaygın
        	Dispne			Seyrek
        	İnterstisyel pnömoni			Seyrek
        	Farenjit		Yaygın
        	Pulmoner ödem			Seyrek
        	Respiratuvar distres			Yaygın olmayan
        	Rinit		Yaygın
        	Abdominal ağrı	Yaygın olmayan	Yaygın	Yaygın

        Gastrointestinal hastalıklar	Konstipasyon			Yaygın
        	Diyare	Yaygın olmayan	Yaygın	Yaygın
        	Dispepsi	Yaygın olmayan	Yaygın
        	Gastrik iritasyon			Yaygın
        	Gastroenterit		Yaygın
        	Meteorizm			Yaygın
        	Bulantı	Yaygın olmayan	Yaygın	Yaygın
        	Pankreatit			Seyrek
        	Paralitik ileus			Çok seyrek
        	Kusma	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan	Yaygın
        	Sprue-benzeri enteropati (bkz. Bölüm 4.4)		Çok seyrek
        Hepato-bilier hastalıklar	Akut kolesistit			Seyrek
        	Sarılık (intrahepatik kolestatik sarılık)			Seyrek
        Deri ve deri altı doku hastalıkları	Alerjik dermatit		Yaygın olmayan
        	Anaflaktik cilt reaksiyonları			Seyrek
        	Anjiyonörotik ödem	Seyrek	Seyrek
        	Kutanöz lupus eritematozus benzeri reaksiyonlar			Seyrek
        	Egzama	Yaygın olmayan
        	Eritem			Yaygın olmayan
        	Eksantem		Yaygın olmayan
        	Fotosensitivite reaksiyonları			Yaygın olmayan
        	Pirürit (kaşıntı)		Yaygın olmayan	Yaygın olmayan
        	Purpura			Yaygın olmayan
        	Döküntü	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan
        	Lupus eritematozus’un tekrar aktivasyonu			Seyrek
        	Toksik epidermal nekroliz			Seyrek
        	Ürtiker	Seyrek	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan
        Kas-iskelet bozuklukları, bağ	Artralji	Yaygın olmayan
        	Artrit		Yaygın

        doku ve kemik hastalıkları	Sırt ağrısı	Yaygın olmayan	Yaygın
        	Kas spazmı	Yaygın olmayan	Seyrek
        	Kas zayıflığı			Seyrek
        	Miyalji	Yaygın olmayan	Yaygın olmayan
        	Kol ve bacaklarda ağrı	Yaygın olmayan
        	Parezi			Seyrek
        	İskelet ağrısı		Yaygın
        Böbrek ve idrar yolu hastalıkları	Akut böbrek yetmezliği	Seyrek	Seyrek
        	Hematüri	Yaygın olmayan	Yaygın
        	İnterstisyel nefrit			Seyrek
        	Böbrek yetmezliği		Seyrek
        	Böbrek disfonksiyonu			Seyrek
        	İdrar yolu enfeksiyonu		Yaygın
        Üreme sistemi ve meme hastalıkları	Erektil disfonksiyon	Yaygın olmayan		Yaygın olmayan
        Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar	Asteni	Yaygın	Yaygın olmayan
        	Göğüs ağrısı	Yaygın	Yaygın
        	Yüzde ödem		Yaygın olmayan
        	Yorgunluk	Yaygın	Yaygın
        	Ateş			Seyrek
        	İnfluenza benzeri semptomlar		Yaygın
        	Letarji		Seyrek
        	Keyifsizlik	Seyrek	Yaygın olmayan
        	Ağrı		Yaygın
        	Periferal ödem	Yaygın	Yaygın
        	Güçsüzlük	Yaygın olmayan
        Araştırmalar	Alanin aminotransferaz artışı	Yaygın olmayan
        	Aspartat aminotransferaz artışı	Yaygın olmayan
        	Kandaki kalsiyum düzeyinde artış	Yaygın olmayan
        	Kandaki kreatinin düzeyinde artış	Yaygın olmayan	Seyrek	Yaygın
        	Kandaki kreatinin fosfokinaz düzeyinde artış		Yaygın
        	Kandaki glukoz düzeyinde artış	Yaygın olmayan

        	Kandaki hematokrit düzeyinde azalma	Seyrek
        	Kandaki hemoglobin düzeyinde azalma	Seyrek
        	Kandaki lipid düzeyinde artış	Yaygın olmayan
        	Kandaki potasyum düzeyinde azalma	Yaygın olmayan
        	Kandaki potasyum düzeyinde artış	Yaygın olmayan
        	Kandaki üre düzeyinde artış	Yaygın olmayan	Yaygın	Yaygın
        	Kan üresinde azot artışı	Seyrek
        	Kandaki ürik asit düzeyinde artışı	Seyrek
        	Gama glutamil transferaz düzeyinde artış	Yaygın olmayan
        	Hepatik enzimlerde artış		Yaygın

        Anjiyotensin II reseptör blokörlerinin kullanımıyla (zamansal) ilişkili olan az sayıda rabdomiyoliz vakaları bildirilmiştir.

        Seçilen yan etkilerin tanımı

        Melanom dışı cilt kanseri: Epidemiyolojik çalışmalardan elde edilen mevcut verilere dayanarak, hidroklorotiyazid ve melanom dışı cilt kanseri arasında kümülatif doza bağımlı ilişki gözlenmiştir (ayrıca Bkz. Bölüm 4.4 ve 5.1).

        Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

        Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesine olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu Türkiye Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)’ne bildirmeleri gerekmektedir (www.titck.gov.tr; e-posta: tufam@titck.gov.tr; tel: 0 800 314 00 08; faks: 0 312 218 35 99).

        • 4.9. Doz aşımı ve tedavisi

          Olmesartan medoksomil/hidroklorotiyazid kombinasyonunun aşırı dozunun tedavisinin etkileriyle ilgili spesifik bilgiler mevcut değildir. Hasta yakından izlenmeli tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Tedavi yönetimi, yutmanın başladığı zamana ve belirtilerin şiddetine bağlıdır.

          Önerilen önlemler arasında kusturma ve/veya gastrik lavaj bulunur. Aşırı doz tedavisinde aktif kömür yararlı olabilir. Serum elektrolitleri ve kreatinin sık sık izlenmelidir. Hipotansiyon meydana gelirse, hasta sırt üstü yatırılmalı ve derhal tuz ve hacim takviyeleri yapılmalıdır.

          Olmesartan doz aşımının en muhtemel belirtilerinin hipotansiyon ve taşikardi olması beklenir, fakat bradikardi de ortaya çıkabilir. Hidroklorotiyazidle doz aşımı, aşırı diürezden kaynaklanan elektrolit azalmasıyla (hipokalemi, hipokloremi) ve dehidrasyonla bağlantılıdır. En sık görülen doz aşımı belirtileri bulantı ve uyuklamadır. Hipokalemi kas spazmına sebep olabilir ve/veya dijital glikozidlerinin veya belirli anti-aritmik tıbbi ürünlerin aynı zamanda kullanımına bağlı kardiyak aritmileri şiddetlendirebilir.

          Olmesartan veya hidroklorotiyazidin diyalizde kullanımıyla ilgili bir bilgi yoktur.

          • Tiroid Kanseri En sık görülen tiroid kanseri türü olan papiller tiroid kanseri, tüm tiroid kanserlerinin yaklaşık %70'ini oluşturur.

            Kolon, Rektum yada Bağırsak Kanseri Bağırsak kanseri kolon veya rektumda (arka geçit) herhangi bir bölgede ortaya çıkabilir.Kolorektal kanser erken safhalarda teşhis edilmesi halinde daha kolay ve daha başarılı bir şekilde tedavi edilir.