VINKO 1 mg/ml IV inf. için çöz.içeren flakon 10 ml Farmakolojik Özellikler

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Vinka alkaloidleri ve analogları ATC kodu: L01CA01

Vinblastin sülfat Vinca rosea Linn bitkisinden elde edilmiş antineoplastik bir alkoloid tuzudur ve deneysel veriler etkisinin diğer ajanlardan farklı olduğunu göstermiştir. Doku kültürü çalışmaları, amino asitlerin glutamik asitten sitrik asit siklusu ve üreye varan metabolik oluşumunda bir etkisi olduğunu düşündürmektedir. Yapılan in vitro ve in vivo deneyler, in vitro bulguları doğrulamaktadır. Vinblastin sülfatın statmokinetik bir etkisi olduğu ve çeşitli atipik mitotik şekiller oluşturduğu, in vitro ve in vivo bir çok çalışmada belirlenmiştir. Ancak sitolojik değişiklikler bazen herhangi bir onkolitik etkinin yokluğundan da klinik ve deneysel olarak gözlenebildiğinden tedavi sonuçları bu değişikliklerle tam olarak açıklanamamaktadır. Vinblastin sülfatın antitümör etkisinin glutamik asit ya da triptofan ile ortadan kalktığı gösterilmiştir. Ayrıca glutamik asit ve aspartik asit, fareleri vinblastin sülfatın letal dozlarından korumuştur.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Dağılım: Vinblastin sülfat hızlı intravenöz enjeksiyonunu takiben kanserli hastaların plazmalarından trifazik olarak kaybolur ve vücut dokularına dağılır. Yarılanma süreleri sırasıyla 3.7 dakika, 1.6 saat ve 2.48 saattir. Proteine bağlanma oranı %99’dur.

Kanın şekilli elementlerine süratle ve yüksek oranda bağlanmaktadır. Uygulamadan 48 ve 72 saat sonra vücutta bulunan oranları çok düşüktür.

Biotransformasyon: Metabolizması başlıca karaciğerdedir ve CYP3A4 enzimi ile metabolize olarak ana bileşenden daha aktif olan desasetilvinblastine’e metabolize olur.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Deney hayvanları üzerinde yapılan çalışmalar VİNKO’nun teratojenik etkileri olabileceğini göstermiştir.

İnme İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.

Parkinson Hastalığı Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış.