VENFECTO XR 150 mg 28 uzatılmış salınımlı sert kapsül Farmakolojik Özellikler

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup : Diğer antidepresan ATC kodu: N06AX16

Venlafaksin, selektif bir noradrenerjik-serotonerjik geri alım (reuptake) inhibitörüdür. Kimyasal olarak trisiklik, tetrasiklik veya diğer antidepresanlardan farklı, yeni bir antidepresandır. Preklinik çalışmalar, venlafaksinin ve başlıca metaboliti olan o-desmetilvenlafaksinin (ODV) kuvvetli serotonin (5-HT) ve norepinefrin geri alım inhibitörü ve zayıf dopamin geri alım inhibitörü olduğunu göstermiştir. Venlafaksin ve o-dv, sadece kronik olarak bu etkiyi gösteren trisiklik ajanların aksine, hem akut (tek doz), hem de kronik uygulamadan sonra P-adrenerjik duyarlılığı azaltır. Bu özellik, venlafaksinin antidepresan etkisinin daha hızlı başlamasına neden olabilir. Venlafaksinin muskarinik, histaminerjik ve adrenerjik reseptörlere in vitro ortamda hemen hemen hiçbir afinitesi yoktur. Bu

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Venlafaksin ve ODV sabit-durum konsantrasyonuna oral çoklu doz tedavisinde 3 gün içerisinde erişir. Venlafaksin ve ODV’nin ortalama±SD sabit-durum plazma klirensi sırasıyla 1.3±0.6 ve 0.4±0.2 l/sa/kg’dır, eliminasyon yarı ömrü sırasıyla 5±2 ve 11±2 saat, dağılım hacmi sırasıyla 7.5±3.7 ve 5.7±1.8 l/kg. Venlafaksin ve ODV terapötik konsantrasyonlarda plazma proteinlerine minimum düzeyde bağlanır (sırasıyla %27 ve %30)

Emilim:

Tek doz uygulamadan sonra venlafaksinin yaklaşık %92’si emilir ve yoğun bir ilk geçiş metabolizmasına uğrayarak aktif metabolit olan O-desmetilvenlafaksin oluşur. Uzatılmış salımlı kapsül formunda uygulanan venlafaksin’in mutlak biyoyararlanımı, hemen salımlı tabletinki ile aynıdır; yaklaşık %40-45. Eşit dozlarda venlafaksin’in uygulanmasını takiben (günde iki kez hemen salımlı tablet veya günde bir kez uzatılmış salımlı kapsül) venlafaksin ve O-desmetilvenlafaksin’in eğri altı alanları (EAA) aynıdır. Uzatılmış salımlı kapsüllerin uygulanmasını takiben, venlafaksin ve O-desmetilvenlafaksin doruk plazma konsantrasyonlarına yaklaşık 6-9 saatte ulaşır. Besinlerle birlikte alınmasının venlafaksin’in absorbsiyonu üzerine veya o-dv oluşumu üzerine etkisi yoktur.

Dağılım :

Venlafaksin ve O-desmetilvenlafaksin’in plazma proteinlerine bağlanma oranı yaklaşık %27 ve %30’dur. Bu özelliğinden dolayı, proteinlere bağlanma ile ilgili bir ilaç etkileşimi beklenmez.

Biyotransformasyon:

Venlafaksin yoğun bir şekilde karaciğerde metabolize olur; en önemli aktif metaboliti o-dv’dir. Venlafaksin ayrıca N-desmetilvenlafaksin, N2O-didesmetilvenlafaksin ve diğer minor metabolitlere dönüşür. In vitro çalışmalar O-desmetilvenlafaksin oluşumunun CYP2D6 tarafından katalize edildiğini, N-desmetilvenlafaksin’in CYP3A3/4 tarafından katalize edildiğini göstermektedir.

Eliminasyon:

Venlafaksinin uzatılmış salım formülasyonu, ilacı sindirim sistemine yavaşça bırakan küreciklerden oluşur. Bu küreciklerin çözünmeyen kısmı elimine edilir ve feçeste görülebilir.

Doğrusallık / Doğrusal Olmayan Durum

Venlafaksin ve ODV 75-450 mg/kg doz aralığında lineer kinetik gösterir.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Yaş ve Cinsiyet:

Venlafaksinin farmakokinetiği yaş ve cinsiyete bağlı olarak önemli ölçüde değişmez. Sağlıklı kişilerde kronik uygulama sırasında birikim gözlemlenmemiştir.

Böbrek ve karaciğer yetmezliği:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Sıçan ve farelerde yapılan çalışmalarda, venlafaksinin karsinogeneze neden olduğuna dair herhangi bir kanıt bulunamamıştır. Venlafaksin, yapılan birçok in vitro ve in vivo çalışmalarda mutajenik bulunmamıştır. Venlafaksinin majör metabolitinin (ODV), insanlarda önerilen 225 mg/gün’lük venlafaksin dozunun yaklaşık 2-3 katı dozlarda uygulandığı bir hayvan çalışmasında, erkek ve dişi sıçanlarda fertilitenin azaldığı görülmemiştir.

Aşırı Alkol Kullanımı, Alkolizm Alkol bağımlılığı, alkol kullanımı ve alkol sorunları arasındaki farkı açıklamak güçtür. Örneğin, geçmişte alkol kullanmış olan bir kimsenin mutlaka alkol bağımlısı olması gerekmez.

İnme İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.