MAO inhibitörleri : Tofranil, MAO inhibitörü tedavisinin kesilmesinden en az 2 hafta
sonra verilmelidir (hipertansif kriz, hiperpireksi, miyoklonus, ajitasyon, nöbetler,
delirium ve koma riski nedeniyle). Tofranil tedavisinden sonra MAO inhibitörü
kullanmaya başlamadan önce de aradan aynı süre geçmelidir.Her iki durumda da
Tofranil veya MAO inhibitörü başlangıçta düşük dozlarda kullanılmalı ve dozlar yavaş
yavaş artırılarak etkileri izlenmelidir.
Trisiklik antidepresanların, moklobemid gibi reversibl MAO-A inhibitörü tedavisinin
sona ermesinden 24 saat sonra verilebileceği izlenimini doğuran kanıtlar vardır ama
trisiklik bir antidepresandan sonra MAO-A inhibitörü kullanılacaksa, arada en az
2 haftalık bir ilaçtan arınma dönemi bırakılmalıdır.
Selektif serotonin geri-alım inhibitörleri : Bunların birlikte kullanılması, serotonerjik
sistemde aditif etkilere yol açabilir. Fluoksetin ve fluvoksamin ayrıca, imipraminin
plazma konsantrasyonlarını artırabilir ve buna bağlı advers etkilere neden olabilir.
Merkezi sinir sistemi depresanları : Trisiklik antidepresanlar alkolün ve merkezi
sinir sisteminde depresyon yapan ilaçların (örn : barbitüratlar, benzodiazepinler veya
genel anestetikler) etkilerini güçlendirebilir.
Nöroleptikler : Nöroleptiklerin birlikte alınması, trisiklik antidepresanların plazma
düzeylerini yükseltebilir, konvülsiyon eşiğini düşürebilir ve nöbetlere neden olabilir.
Tiyoridazinle birlikte kullanım, şiddetli kardiyak aritmilerle sonuçlanabilir.
Adrenerjik nöron blokerleri : Tofranil guanetidin, betanidin, rezerpin, klonidin ve
alfa-metildopa gibi adrenerjik nöron blokerlerinin antihipertansif etkisini azaltabilir
veya tamamen ortadan kaldırabilir. Hipertansiyon nedeniyle ilaç kullanılması gereken
ve Tofranil alan depresyon vakalarında, farklı bir tip antihipertansif (diüretik,
vazodilatör veya beta bloker) kulanılmalıdır.
Antikoagülanlar : Trisiklik antidepresanlar kumarin grubu ilaçların antikoagülan
etkilerini, bu ilaçların karaciğerdeki metabolizmalarını inhibe ederek artırabilir. Bu
nedenle plazma trombin düzeyinin dikkatle izlenmesi önerilir.
Antikolinerjik ilaçlar : Trisiklik antidepresanlar fenotiyazin, antiparkinson ilaçlar,antihistaminler, atropin ve biperiden gibi antikolinerjik ilaçların gözdeki, merkezi sinir sistemindeki, barsaktaki ve mesanedeki etkilerini artırabilir.
Sempatomimetik ilaçlar : Tofranil adrenalin, noradrenalin, izoprenalin, efedrin ve
fenilefrin (örneğin lokal anestetikler) gibi ilaçların kardiyovasküler etkilerini
şiddetlendirebilir.
Kinidin : Trisiklik antidepresanlar, kinidin tipi antiaritmiklerle birlikte kullanılmamalıdır.
Karaciğer enzim indüksiyonuna yol açan ilaçlar : Karaciğerdeki mono-oksijenaz
sistemini aktive eden barbitüratlar, karbamazepin, fenitoin, nikotin ve doğum kontrol
hapları gibi ilaçlar imipramin metabolizmasını hızlandırıp plazma düzeylerini azaltarak
etki azalmasına yol açabilir. Plazmadaki fenitoin ve karbamazepin düzeyleri
yükselebilir ve buna bağlı advers etkiler görülebilir. Bu ilaçların dozajının
ayarlanmasına ihtiyaç duyulabilir.
Simetidin, metilfenidat : Bu ilaçlar trisiklik antidepresanların plazma
konsantrasyonlarını yükseltebildiğinden, söz konusu antidepresanların dozlarını
azaltmak gerekir.
Estrojenler : Estrojenlerin bazen Tofranil’in etkisini çelişkili olarak azalttığını, ancak
bazen de Tofranil toksisitesine neden olduğunu gösteren kanıtlar vardır.
 |
Travma Sonrası Bunalımı
Travmatik bir olay, günlük olağan olayların dışında olan ve kişiyi derinden
rahatsız eden bir olaydır.Birçok olay böyle bir etki gösterebilir. |
 |
Parkinson Hastalığı
Hastalık ilk kez 1817 de İngiliz doktor James Parkinson tarafından tanımlanmış ve Dr. Parkinson hastalığı “sallayıcı felç” olarak kaleme almış. |
