MYCOBUTIN 150 mg 30 kapsül Kısa Ürün Bilgisi

1.   BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

2.   KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Rifabutin.................150 mg

Yardımcı maddeler için 6.1.’e bakınız.

3.   FARMASÖTİK FORMU

Kapsül,

Viyole toz içeren kırmızı-kahverengi, kendinden kilitli sert jelatin kapsül, No. 0

4.1. Terapötik endikasyonlar

MYCOBUTIN;

• CD4 sayımları 75 / mel’ ye eşit ya da daha düşük olan, bağışıklık sistemleri baskılanmış hastalarda M. avium intrasellüier kompleks (MAC) enfeksiyonlarının profılaksisinde

• AIDSMi hastalarda yaygın semptomatİk Mycobacterium avium enfeksiyonu tedavisinde

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloj i/uygula ma sıklığı ve süresi:

Yetişkinler

MYCOBUTIN ile tek ilaç tedavisi uygulandığında

Bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda MAC enfeksiyonunun profılaksisinde: günde 300 mg (2 kapsül)

MYCOBUTIN ile kombine tedavi uygulandığında

Non-tüberküloz mikobakteriyel hastalıkta: Negatif kültürler elde edildikten sonra 6 aya kadar günde 450-600 mg (3-4 kapsül)

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

). Pulmoner tüberkülozda: 6-9 ay süreyle günde 150 mg (1 kapsül) veya negatif balgam kültürü elde edildikten sonra tedavi en az 6 ay daha bu şekilde sürdürülür. Bu doz daha Önce antitüberküloz ilaçlar ile tedavi edilmiş hastalarda günde 300-450 mg/gün’e yükseltilmelidir.

l

Uygulama şekli:

Ağızdan alınır.

MYCOBUTIN, genellikle günde bir defa, öğünlere bağımlı olmaksızın, günün herhangi bir saatinde tek doz şeklinde oral olarak alınır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:

Böbrek yetmezliği:

Şiddetli böbrek bozukluğu mevcudiyetinde (kreatinin klerensi 30 ml/dakika’nın altında) dozun %50 oranında düşürülmesi gerekir. Hafıf-orta derecedeki böbrek bozukluğu herhangi bir doz ayarlanmasını gerektirmez.

Karaciğer yetmezliği:

Şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalarda doz düşürülmelidir. Hafif derecede karaciğer bozukluğu herhangi bir doz ayarlamasını gerektirmez.

Pediyatrik popiilasyon:

Çocuklarda MYCOBUTIN kullanımı ile ilgili yeterli veri mevcut değildir.

Geriyatrik popiilasyon:

Yaşlılarda doz ayarlamasına İlişkin spesifik bir Öneri mevcut değildir.

4.3. Kontrendikasyonlar

Rifabutine ya da diğer rifamisinlere (Örneğin; rifampisin) karşı aşırı duyarlılığı olduğu bilinen hastalarda kontrendikedir.

Gebe ve emziren kadınlarda ve çocuklarda klinik deneyimin yetersiz olması nedeniyle, MYCOBUTIN bu hastalarda kullanılmamalıdır.

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

MYCOBUTIN, idrara, deriye ve vücut salgılarına kırmızı-turuncu bir renk verebilir. İlacın kullanımı süresince yumuşak kontakt lensler kalıcı olarak boyanabilir, bu yüzden takılmamalıdır.

Mikobakteriyel enfeksiyonların tedavisinde genelde kabul edilen kriterler gereği, MYCOBUTIN, her zaman, rifamisin grubu dışındaki diğer antimikobakteriyel ilaçlarla birlikte verilmelidir. Pulmoner tüberküloz veya diğer mikobakterilerin neden olduğu aktif bir hastalık olmadığından emin olmak için, hastalar MYCOBUTIN profilaksisine başlamadan önce değerlendirilmelidir.

Tedavi süresince düzenli aralıklarla lökosit ile trombosit sayımının yapılması ve karaciğer enzimlerinin izlenmesi önerilir.

4.8. İstenmeyen etkiler

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

). MYCOBUTIN ile ilişkili üveit, diğer oküler HIV komplikasyonlarından ayırt edilmelidir.

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

). Proteaz inhibitörlerine ait daha fazla bilgi için, lütfen mevcut resmi ürün monografına veya üreticisine başvurunuz.

Rifabutin dahil neredeyse tüm antibakteriyel ajanların kullanımıyla ilgili olarak Clostridium difficile ile ilişkili ishal (CDAD) rapor edilmiştir ve şiddeti, hafif ishal ile ölümcül kolit arasında değişebilir. Antibakteriyel ajanlarla tedavi, kolonun normal florasını değiştirip, C. difficile’nin aşırı çoğalmasına neden olur.

C. difficile, CDAD’nin gelişmesine katkıda bulunan A ve B toksinlerini üretir. Bu enfeksiyonlar, antimikrobiyal tedaviye dirençli olup kolektomi gerektirebildiğinden, C. difficile’nin hipertoksin üreten suşları, morbiditenin ve mortalitenin artmasına neden olur. CDAD, antibiyotik kullanımından sonra ishal olan tüm hastalarda düşünülmelidir. Antibakteriyel ajanların uygulanmasından İki ay sonra CDAD görüldüğü rapor edildiğinden, tıbbi hikayeye dikkat edilmesi şarttır.

4.5 Diğer tıbbi Ürünler İle etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Rifabutin, sitokrom CYP450 3A altgrubu enzimlerini indüklediğinden bu altgruba dahil enzimler tarafından metabolize edilen ilaçların farmakokinetik davranışını etkileyebilir. MYCOBUTIN ile birlikte kullanıldıklarında bu tür İlaçların dozlarını ayarlamak gerekebilir. Bu nedenle, MYCOBUTIN tedavisi sırasında, oral kontrasepsiyon yetersiz kalabileceğinden, hastalara diğer kontrasepsiyon yöntemlerinin kullanılması tavsiye edilmelidir. Rifabutinin çoklu dozlaması, CYP450 3A alt ailesinin hepatik metabolik enzimlerinin indüksiyonu ile İlİşkİlendiriImiştir. Rifabutinin başlıca metaboliti de (25-desasetİl rifabutin; LM 565) bu etkiye katkıda bulunabilir. Rifabutin kaynaklı metabolik İndüksiyonun eşzamanlı uygulanan ilaçların (özellikle de CYP450 3A yoluyla metabolize edilenlerin) dolaşımdaki düzeylerinde bir düşüşe yol açması olasıdır. Kinetik veriler, rifabutinin enzimatik indüksiyonunun 5 gün içinde tamamlandığım ve 300 ila 600 mg doz aralığında dozdan bağımsız olduğunu ortaya koymaktadır. Benzer biçimde, CYP450 3A aktivitesini rekabetçi biçimde inhibe eden eşzamanlı ilaçlar, rifabutinin dolaşımdaki düzeylerini artırabilir.

Benzer biçimde, MYCOBUTIN analjeziklerin, antikoagülanların, kortikosteroidlerin, siklosporinin, digitalisin (ancak digoksinin değil), oral hipoglisemiklerin, narkotiklerin, fenitoinin ve kinidinin aktivitesini azaltabilir.

MYCOBUTIN’in, didanosin’in (DDI) ve isoniazid’in farmakokinetik profillerini etkilemediği klinik çalışmalarda gösterilmiştir. Bu bulgular doğrultusunda, etambutol, teofılin, sülfanomidler, pirazinamid, flukonazol ve zalsitabin (DDC) ile anlamlı etkileşme beklenmemektedir.

MYCOBUTIN, klaritromisin ve/veya flukonazol ile birlikte verildiğinde, rifabutin plazma düzeylerinde bir artış meydana gelmektedir. Bu etki aynı sınıftan olan diğer ilaçlarla da görülür. Ancak, MYCOBUTIN flukonazolun farmakokinetiğini etkilemez.

P-aminosalisilik asidin rifamisinlerin GI absorpsiyonunu engellediği gösterildiği için, MYCOBUTIN ile birlikte uygulanacağı zaman 8 - 12 saat aralıkla verilmeleri önerilmektedir.

Tablo l’de, rifabutinle değerlendirilen ilgili ilaç etkileşimlerinin sonuçları ve boyutları Özetlenmektedir, Bu etkileşimlerin ve takip eden doz değişikliklerinin klinik ilgisi; incelenen popülasyon, hastalığın şiddeti, hastanın ilaç profili ve risk/fayda oranının olası etkisi ışığında değerlendirilmel idir.

Rifabutin ve rifampin yapısal benzerliklere sahiptir, fakat ftzikokimyasal özellikleri (örn. iyonizasyon ve üleşim katsayısı) biyodağılım ve CYP450 enzim indükleyici potansiyel bakımından aralarında anlamlı farklılıklar olduğunu ortaya koymaktadır. Rifampine kıyasla rifabutinin enzim indükleyici özellikleri daha az belirgindir. Veriler, rifampine kıyasla rifabutinin 2-3 kat daha zayıf bir indükleyici olduğunu göstermektedir. Bu nedenle, dolaşımdaki ilaç düzeyi değişikliklerinin hasta yanıtım etkilemesi durumunda, potansiyel ilaç etkileşimlerinin klinik etkisinin rifampine kıyasla eşzamanlı rifabutin ile daha az olması olasıdır.

Malabsorpsiyon: İlerleyen HIV hastalığı kaynaklı gastrik pH değişikliği, HIV pozitif hastalarda kullanılan bazı ilaçların malabsorpsiyonu ile ilişkilendirilmiştir (örn. rifampin, izoniazid). Hastalık şiddeti değişen AIDS hastalarından elde edilen ilaç serum konsantrasyonu verileri (CD4+ sayımlarına dayalı), rifabutin absorpsiyonunun ilerleyen HIV hastalığından etkilenmediğini ortaya koymaktadır.

♦

EAA - Zamana karşı konsantrasyon eğrisinin altında kalan alan Cmaks - Maksimum serum konsantrasyonu

* - İlaç artı aktif metabolit ** - günde iki kez 400 mg dozunda vorikonazol Artış , Düşüş

özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler

Pediyatrik popiilasyon:

Mevcut değil.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye

Gebelik kategorisi: B

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

4.5. Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

MYCOBUTIN tedavisi sırasında oral kontrasepsiyon yetersiz kalabileceğinden hastalara diğer kontrasepsiyon yöntemlerinin kullanılması tavsiye edilmelidir.

Gebelik dönemi

MYCOBUTIN için gebelikte maruz kalmaya ilişkin klinik veri mevcut değildir.

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar, gebelik /embriyonal / fetal gelişim / doğum ya da doğum sonrası gelişim ile ilgili olarak doğrudan ya da dolaylı zararlı etkiler bakımından yeterizdir (bkz kısım 5.3)

Gebe veya emziren kadınlar üzerinde yapılmış yeterli ve iyi kontrollü çalışma bulunmamaktadır. Günde 200 mg/kg dozuna kadar (önerilen gUnlük insan dozunun 40 katı) doz düzeyleri kullanılarak rifabutin verilen sıçanlarda ve tavşanlarda üreme çalışmaları yapılmıştır. İki türde de teratojenisite görülmemiştir. 20 mg/kg/gün dozu verilen sıçanlarda fetal viyabilitede düşüş görülmüştür.

Sıçanlarda, 40 mg/kg/giin (önerilen günlük insan dozunun 8 katı) dozunda rifabutin fetal iskelet varyantlarında artışa yol açmıştır. Tavşanlarda, 80 mg/kg/gün (önerilen günlük insan dozunun 16 katı) dozunda rifabutin matemotoksisiteye ve fetal iskelet anormalliklerinde artışa yol açmıştır.

Deneysel hayvan çalışmalarında ilacın teratojenik olmadığı görülse dahi, gebe kadınlarda veri eksikliği nedeniyle, önlem olarak MYCOBUTIN gebe kadınlara uygulanmamalıdır.

Laktasyon dönemi

Deneysel hayvan çalışmalarında ilacın teralojenik olmadığı görülse dahi, veri eksikliği nedeniyle, önlem olarak MYCOBUTIN çocuk emziren kadınlara uygulanmamalıdır.

Üreme yeteneği/Fertilite

Tüm üreme çalışmalarında, etkinin olmadığı düzey 40-50 mg/kg olarak belirlenmiştir. Hiçbir dozda teratojenik etki görülmemiştir. Yüksek doz düzeylerinde doğurganlık ve fetal gelişimde görülen değişiklikler, üreme organlarındaki lezyonlarla ve bileşiğin anneler üzerindeki toksik etkisiyle ilgilidir.

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

4.6.

c

4.8.

MYCOBUTIN’in araba ya da makine kullanma yeteneğini olumsuz yönde etkilemesini gerektiren hiç bir neden yoktur.

4.8. İstenmeyen etkiler

Bağışıklık sistemleri yeterli ya da baskılanmış, tüberkülozlu ve non-tüberküloz mikobakteriozisli hastalarda, çok sayıda ilacın birlikte kullanımı durumunda, MYCOBUTIN tolerabilitesi, uzun süreli çalışmalar ile, 600 mg’a kadar çıkan günlük dozlarda incelenmiştir.

MYCOBUTIN, bu çalışmalarda, genellikle, diğer ilaçlarla kombine edilerek uygulandığından, ilaç-yan etki ilişkisini kesin olarak belirlemek mümkün olmamıştır. Yalnızca birkaç vakada tedavinin kesilmesi gerekmiştir. En sık bildirilen advers etkiler aşağıda belirtildiği gibidir:

Klinik araştırmalar veya pazarlama sonrası gözetim ile belirlenen advers reaksiyonlar, sistem organ sınıfına göre aşağıda listelenmiştir.

Kan ve lenf sistemi bozuklukları:

Pansitopeni, lökosit bozuklukları (agranülosİtoz, lökopeni, lenfopeni, granülositopeni, nötropeni, lökosit sayısında azalma, nötrofİl sayısında azalma), trombositopeni, anemi.

Bağışıklık sistemi bozuklukları:

Şok, aşırı duyarlılık, bronkospazm, döküntü, eozinofilİ.

Göz bozuklukları:

Üveit, komeal birikim.

Gastrointestinal bozukluklar:

Clostridium difficile koliti, bulantı, kusma.

ll

Hepato-bilier bozukluklar:

Sarılık, karaciğer enzimlerinin artışı Deri ve deri altı doku bozuklukları:

Ciltte renk bozulması.

Kas-iskelet bozukluklar, bağ doku ve kemik bozuklukları:

Artralji, miyalji.

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin bozuklukları:

Pireksi.

Diğer antibiyotikler ile görülen semptomlar; ateş, döküntü ve nadiren eosinofili, bronkospazm ve şok gibi aşırı duyarlılık reaksiyonları ortaya çıkabilmektedir. Sınırlı sayıda deride renk değişikliği bildirilmiştir. Yüksek dozlarda rifabutin ile yalancı sarılık (normal plazma bilirubini ile deride sarı renk) rapor edilmiştir.

Ayrıca, reversibl olan hafif İle şiddetli derecede uveit görülmüştür. MAC profi laksisi mono tedavisinde, 300 mg MYCOBUTIN verildiğinde bu risk çok düşüktür, ancak MAC tedavisinde, klaritromisin (veya diğer makrolidler) ile yüksek dozlarda MYCOBUTIN kullanıldığında risk artar (bkz 4.4 özel kullanım uyarıları ve Önlemleri). Flukonazolun (ve benzer bileşikler) uveit riskini artırmada olası rolü henüz bilinmemektedir. MAC profılaksisinde uygulanan çoklu ilaç rejiminin bir parçası gereği MYCOBUTIN verilen bazı HIV-pozitif pediyatrİk hastalarda yapılan rutin oftalmolojik İncelemeler sırasında korneada birikmelere rastlanılmıştır. Bu değişiklikler çok önemsiz, hatta transparan, asemptomatik periferal ve merkezi kornea birikmeleri olup görmede bir bozukluk meydana getirmez. Uzun süreli tedavi sonrası asemptomatik kornea opasitesi rapor edilmiştir. Grip benzeri sendrom, dİspne ile göğüste baskı veya ağrı ve nadiren hepatit ve hemoliz. Nadiren Clostridium difficile ishali rapor edilmiştir.

4.9. Doz aşımı ve tedavisi

Mide yıkanmalı ve dİüretik tedavisi uygulanmalıdır. Destekleyici tedavi ile semptomatik tedavi uygulanmalıdır.

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Antimikobakteriyel ilaçlar ATC kodu: J04AB04

MYCOBUTIN (rifabutin), özellikle, atipik ve ilaçlara dirençli mikobakterileri de içeren aside dayanıklı basiller üzerinde etkinlik gösteren, geniş spektrumlu, yarı-sentetik ansamisin grubu bir antibiyotiktir.

Rifabutinin prokariyotik organizmaların (Escherichia coli ve Bacillus subtilis) duyarlı suşlarının DNA’ya bağımlı RNA polimerazını inhibe ettiği görülmüştür, ancak bu, memeli hayvan hücrelerinde görülmemiştir. Rifabutin; rifampisin’e dirençli M. tuberculosis DNA’sı içerisine ümidinin geçişini önler. Bu durum hatta DNA sentezini de inhibe ettiğini ortaya koymaktadır ki, bu da rifabutinin, rifampisine karşı direnç gösteren organizmalara karşı etkinliğini açıklayabilmektedir.

Rifabutinin, M. tuberculosis’in klinikten alınan numunelerine ve iaboratuvar suşlarına karşı, in vitro, çok etkin olduğu saptanmıştır. Mevcut in vitro çalışmalar rifampisine dirençli M tuberculosis suşlarının üçte bir ile yarısı arasında bir oranının rifabutine hassas olduğunu göstermiştir ki bu bulgu, iki antibiyotik arasında tam olarak çapraz direncin bulunmadığını belirtmektedir.

M. tuberculosis’in etken olarak kullanıldığı deneysel enfeksiyonlarda, rifabutinin in vivo etkinliği, in vitro bulgulara paralel olarak, rifampisine kıyasla 10 kat daha yüksektir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim:

İnsanda, rifabutin hızla emilir ve maksimum plazma konsantrasyonuna, oral yolla uygulandıktan yaklaşık 2-4 saat sonra ulaşır. 300, 450 ve 600 mg’Iık tek dozların sağlıklı gönüllülere uygulanmasından sonra, rifabutinin farmakokinetiği lineer bir özellik gösterir. Bu dozlarda, Cmaks 0.4-0.7 mcg/ml arasındadır.

Dağılım:

Uygulamadan yaklaşık 30 saat sonra, M tuberculosis’e ilişkin minimal inhibitor konsantrasyon (MIC) değerinin üzerinde bir plazma düzeyi elde edilir. Rifabutin, hayvanların, beyin hariç, değişik organlarında yaygın bir dağılım gösterir, özellikle de, dozlamadan 24 saat sonrasına kadar insan akciğer dokusunda ölçülen konsantrasyonlar plazma düzeylerinden yaklaşık 5-10 kat daha yüksek bulunmuştur.

İnsandaki doku konsantrasyonları, akciğer parankiması, safra kesesi ve barsak duvarlarındaki plazma düzeylerinden bir kaç kat daha yüksektir.

İntrasellüler / ekstrasellüler konsantrasyon oranının, her ikisi de insandan elde edilen nötrofıllerde 9, monositlerde 15 değerinde bulunması, rifabutinin intrasellüler dağılımının çok yüksek olduğunun göstergesidir.

Biyotransformasvon:

Rifabutinin intrasellüler konsantrasyonunun yüksek oluşu, mikobakteriler gibi intrasellüler patojenlere karşı gösterdiği etkinliğin büyük ölçüde temel nedenidir.

Tespit edilen 5 metaboliti arasında 25 O-diasetil türevi ile 31-hidroksiI türevi en önemlileridir. 25 O-diasetil türevi ana ilaca eş değer antibakteriyal etkiye sahiptir. Rifabutinin yarılanma ömrü (tı/2 P) insanda yaklaşık 35-40 saattir.

Eliminasvon:

Rifabutin ve metabolitlerinin atılımı başlıca idrar yolu ile olur.

DoSrusallık/doğrusal olmayan durum:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Toksikoloji

Rifabutinin klinik öncesi güvenlilik çalışmaları, kemirgenlerde ve maymunlarda iyi bir güvenlilik marjı ortaya koymaktadır. 5 g/kg dozuna kadar tekli oral doz verilen sıçanlarda ve 2 ve 4 g/kg dozu verilen beagle köpeği ve sinomolgus maymunlarında rifabutinin akut oral toksisitesi düşük olmuştur ve mortalite görülmemiştir. Farelerde oral LD50 erkekler için 4.8 g/kg, dişiler içinse 3.3 g/kg’dır. Tekrarlı doz çalışmalarında, hedef organlar yalnızca insan tedavisi için önerilen dozlarla elde edilenden yüksek kan düzeylerine yol açan dozlarda belirlenmiştir. Fare, sıçan ve maymunlarda ana hedef organlar karaciğer, mide, gonadlar ve daha düşük bir derecede eritrositlerdir. Rifabutinin in vitro veya in v/vo testlerde genotoksik olmadığı görülmüştür.

Karsinojenite / Mutajenite

Maksimum tolere edilen dozda iki yıla kadar tedavi edilen fare veya sıçanlarda karsinojenik etki görülmemiştir.

6.   FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Mikrokristalİn selüloz Sodyum lauril sülfat Magnezyum stearat Silikajel

Titanyum dioksit (El 71)

6.2. Geçimsizlikler

Bilinmemektedir.

6.3. Raf ömrü

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

25°C>nİn altındaki oda sıcaklığında saklayınız

6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller “Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği" vc “Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetme!ikleri”ne uygun olarak imha edilmelidir.

Doğum Sonrası Depresyonu Doğum sonrası depresyonu, doğumdan sonra her on kadından biri tarafından tecrübe edilen stresli bir durumdur.

Deri Kanseri Deri kanseri çok rastlanan bir hastalıktır. Üç ana türü bulunur ;genelde kemirici ülser olarak bilinen bazal hücreli karsinom, yassı hücreli karsinom ve kötü huylu tümör.

İLAÇ EŞDEĞERLERİ

Eşdeğer İlaç Adı	Barkodu	İlaç Fiyatı
Eşdeğer bir ilaç bulunamadı

	Ağız Kanseri Ağız kanserinin en yaygın türleri, dudak, dil, dişetidir. Nadiren yanak içi veya damak bölgelerini de içine alır.
	Diyabet Hastalığı Diyabet, insülin hormonu ile ilgili problemlerden kaynaklanan bir hastalıktır.
	Artrit Artrit, oldukça yaygın bir hastalıktır ancak iyi anlaşılamamıştır. Aslında “artrit” tek bir hastalığın adı değildir; eklem ağrısı veya eklem hastalıklarını adlandırmanın gayri resmi yoludur.