MICATOR PLUS 80/12.5 mg 28 tablet Kısa Ürün Bilgisi

1.   BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

2.   KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Etkin maddeler:

Telmisartan 80 mg

Hidroklorotiyazid 12.5 mg

Laktoz monohidrat 65.06 mg

Mannitol 173.28 mg

Sodyum Hidroksit 6.72 mg

Sodyum Nişasta Glikolat 2.50 mg

Yardımcı maddeler için 6.1.’e bakınız.

Yardımcı maddeler için 6.1.’e bakınız.

3.   FARMASÖTİK FORMU

Tablet. Beyaz ve kırmızı renkli, çift katmanlı, oblong şeklinde, her iki yüzü çentiksiz tablet.

4.   KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1.   Terapötik Endikasyonlar

Esansiyel hipertansiyon tedavisinde endikedir.

4.2. Pozoloji ve uygulama şekli

Pozoloji/uygulama sıklığı ve süresi:

Erişkinler

MİCATOR PLUS tek başına telmisartan kullanımı ile kan basıncında yeterli kontrol sığlanamayan hastalarda kullanılmalıdır. Sabit doz kombinasyonu ile tedaviye başlamadan <[nce her iki komponent ile ayrı ayrı doz titrasyonu yapılması önerilir. Klinik olarak uygun oljduğunda ise, monoterapiden sabit doz kombinasyonuna doğrudan geçiş yapılabilir.

|aşına 40 mg nıl ab i lir. emda yeterli

• Günde 40 mg telmisartan ve 12,5 mg hidroklorotiazidin kombine dozu, tek telmisartan kullanımı ile kan basıncında yeterli kontrol sağlanamayan hastalarda kul]

* MİCATOR PLUS 80/12.5 mg, tek başına Micator 80 mg kullanımı ile kan bası kontrol sağlanamayan hastalarda kullanılabilir.

MİCATOR PLUS tablet günde bir kez, oral yoldan bir miktar su ile alınır. Yiyeceklerle birlikte veya ayrı olarak alınabilir.

İlacı kullanmadan önce alınması gereken önlemler:

Tabletlerin higroskopik özelliği nedeniyle MİCATOR PLUS ambalajında muhafazaj edilmeli ve kullanılmadan hemen önce blisterinden çıkarılmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler: Böbrek yetmezliği:

Renal fonksiyonların periyodik olarak izlenmesi önerilir (bkz. 4.4).

Karaciğer yetmezliği:

Hafif veya orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda günde 40 mg telmisartan ile 12,5 mg hidroklorotiazidin kombine dozu aşılmamalıdır. MİCATOR PLUS şiddetli karaciğt r yetmezliği olan hastalarda endike değildir. Tiyazidler, karaciğer fonksiyonları bozulmuş hastalarda dikkatle kullanılmalıdır (bkz. 4.4).

Pediyatrik popülasyon:

Telmisartan/hidroklorotiyazidin çocuklar ve 18 yaşma kadar adolesanlarda etkililiği \| belirlenmemiştir. Herhangi bir veri mevcut değildir.

e güvenliliği

Geriyatrik popülasyon:

4.3. Kontrendikasyonlar

• Etkin madde veya yardımcı maddelerden herhangi birine karşı aşın duyarlılık (bk

. 6.1). onamid

• Diğer sülfonamid türevi maddelere karşı aşırı duyarlılık (hidroklorotiyazid bir sul türevi olduğundan).

• Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesteri (bkz.
4.4
ve
4.6).

• Kolestaz ve biliyer obstrüktif bozukluklar.

• Şiddetli karaciğer yetmezliği.

• Şiddetli böbrek yetmezliği (kreatinin klerensi < 30 ml/dk).

• Refrakter hipokalemi, hiperkalsemi.

4.4. Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Gebelik:

Gebelik sırasında anjiyotensin II reseptör antagonistleri başlanmamalıdır. Anjiyotem antagonistleri ile tedavinin sürdürülmesi zorunlu görülmedikçe, gebe kalmayı plank gebelikte kullanımı için güvenlilik profili bilinen alternatif bir antihipertar geçirilmelidirler. Gebelik fark edilir edilmez anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile sonlandırılmalı ve eğer uygunsa alternatif bir tedavi başlanmalıdır (bkz. 4.3, 4.6).

in II reseptör yan hastalar, sif tedaviye tedavi derhal

Hepatik yetmezlik:

Telmisartan büyük oranda safra ile atıldığı için, kolestazı, biliyer obstrüktif bozuklukları veya şiddetli karaciğer yetmezliği olan hastalara (bkz. 4.3) MİCATOR PLUS verilmemelidir. Bu hastalarda telmisartanın hepatik klerensi azalabilir.

Ayrıca, MİCATOR PLUS karaciğer fonksiyonlan bozulmuş ya da progresif karaciğer hastalığı olan kişilerde dikkatle kullanılmalıdır, çünkü sıvı ve elektrolit dengesindeki minör c eğişiklikler, karaciğer komasını presipite edebilir. Karaciğer yetmezliği olan hastalarda Telmisartan/ Hidroklorotiyazid ile klinik deneyim bulunmamaktadır.

Renovasküler hipertansiyon:

Bilateral renal arter stenozlu veya tek işlevsel böbreğindeki arterde stenozu cj| renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen ilaçlarla tedavi edildiğinde, şiddetli ve böbrek yetmezliği riski artar.

an hastalar ipotansiyon

Renal yetmezlik ve böbrek transplantı:

Telmisartan/Hidroklorotiyazid, şiddetli böbrek yetmezliği olan hastalarda (kreatininiklerensi<30 ml/dk) kullanılmamalıdır (bkz. 4.3). Yeni böbrek transplantasyonu yapılım: hastalarda

Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulaması ile ilgili deneyim bulunmamaktadır. Hatif ile orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile deneyin azdır ve bu nedenle serumda potasyum, kreatinin ve ürik asit düzeylerinin periyodik olarrk izlenmesi önerilmektedir. Böbrek fonksiyonları bozulmuş hastalarda tiyazid diüretiklerine bpğlı azotemi ortaya çıkabilir.

İntravasküler hipovolemi:

Yoğun diüretik tedavi, diyette tuzun kısıtlanması, diyare veya kusma sonucunda hrcim ve/veya sodyum kaybına uğramış hastalarda, özellikle ilk dozdan sonra, semptomatik lipotansiyon görülebilir. Bu gibi tablolar Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulamasından önce düzeltilmelidir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin dual blokajı:

Duyarlı kişilerde, özellikle bu sistemi etkileyen ilaçların kombine kullanılması h ilinde, renin anjiyotensin aldosteron sisteminin inhibisyonu sonucu hipotansiyon, senkop, hiperka emi ve renal fonksiyonlarda değişiklik (akut renal yetmezlik dahil) bildirilmiştir. Renin anjiyotensin aldosteron sisteminin dual blokajı (Ör: Anjiyotensin II reseptör antagonistine ek olarak ACE inhibitörü eklenmesi) kan basıncı zaten kontrol altında olan hastalarda önerilmez. Bu blokaj bi reysel olarak tanımlanmış vakalarla sınırlandırılmalı ve bu hastaların renal fonksiyonları yakından izlenmelidir.

Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin stimüle olduğu diğer durumlar:

Vasküler tonusu ve böbrek fonksiyonları asıl olarak renin-anjiyotensin-aldost aktivitesine dayanan hastalarda (öm: şiddetli konjestif kalp yetmezliği veya renal dahil altta yatan bir böbrek hastalığı olanlar), bu sistemi etkileyen diğer ilaçlarla teda akut hipotansiyon, hiperazotemi, oligüri veya nadiren akut böbrek yetmezlik görü 4.8).

ron sistemi ırter stenozu vi esnasında, müştür (bkz.

Primer aldosteronizm:

Primer aldosteronizmi olan hastalar, genellikle, renin-anjiyotensin sisteminin inhibisyonu üzerinden etki gösteren antihipertansif ilaçlara cevap vermezler. Bu nedenle MİCATOR PLUS kullanımı önerilmemektedir.

Aort ve mitral kapağı stenozu, obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati: Diğer vazodilatörlerde olduğu gibi, aort ya da mitral stenozu veya kardiyomiyopatisi olan hastalarda özel dikkat gereklidir.

Metabolik ve endokrin etkiler:

lipoglisemik zid tedavisi

Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Diyabetik hastalarda insülin ya da oral ajanların dozlarında ayarlama yapılması gerekli olabilir. Latent diabetes mellitus, tiyj^: sırasında belirgin hale geçebilir.

Tiyazid diüretikleri yİ e tedavi ile kolesterol ve trigliserid düzeylerinde artış ilişkili Bununla birlikte, MİCATOR PLUS’ın içerdiği 12.5 mg doz düzeyinde böyle bir etki veya bildirilen etkiler minimal düzeyde olmuştur.

bulunmuştur, t ildirilmemiş

Tiyazid tedavisi gören bazı hastalarda hiperürisemi oluşabilir veya frank gut hastal çıkması hızlanabilir.

ğının ortaya

Elektrolit dengesinde bozulma:

Diüretik kullanan tüm hastalarda uygun aralıklarla periyodik olarak serumda ele yapılmalıdır.

ctrolit tayini

bozulmalara da elektrolit huzursuzluk, ve bulantı ya

Hidroklorotiyazid de dahil olmak üzere tiyazidler, sıvı ya da elektrolit dengesinde (hipokalemi, hiponatremi, ve hipokloremik alkaloz dahil) neden olabilir. Sıvı ya dengesizliğinin uyarıcı belirtileri, ağız kuruluğu, susama, asteni, letarji, uyuşukluk, kaslarda ağrı ya da kramplar, kaslarda bitkinlik hissi, hipotansiyon, oligüri, taşikardi da kusma gibi gastrointestinal bozukluklardır (bkz. 4.8).

• Hipokalemi

sartan ile eşhas tal arda. Hastalarda ve edavi gören

Tiyazid gurubu diüretiklerin kullanımında hipokalemi gelişebilmekle birlikte, telmiş zamanlı tedavi, diüretiklerin indüklediği hipokalemiyi azaltabilir. Karaciğer sirozu oh yoğun diürez uygulanan hastalarda, oral yoldan yeterince elektrolit almayan kortikosteroidler ya da adrenokortikotropik hormon (ACTH) ile eş-zamanlı hastalarda, hipokalemi riski daha yüksektir (bkz. 4.5).

* Hiperkalemi

Bileşimindeki telmisartanın anjiyotensin II reseptörlerini (ATı) antagonize etmeii nedeni ile MİCATOR PLUS hiperkalemiye neden olabilir. Her ne kadar Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile klinik olarak belirgin hiperkalemi bildirilmemişse de, hastadaki renal yetmezlik ye/veya kalp yetmezliği ve diabetes mellitus, hiperkalemi gelişimi için risk faktörleridir. Potasyum tutucu diüretikler, potasyum destek preparatlan veya potasyum içeren tuzlar Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile birlikte kullanılırken dikkatli olmalıdır (bkz. 4.5).

• Hiponatremi ve hipokloremik alkaloz Telmisartan/Hidrokl orotiyazid’in diüretiklerin indüklediği hiponatremiyi hafifle engellediği yönünde hiçbir veri bulunmamaktadır. Klorür eksikliği genellikle çoğunlukla tedavi gerektirmez.

ttiği ya da hafiftir ve

* Hiperkalsemi

Tiyazid grubu diüretikler, kalsiyum metabolizmasında bilinen bir bozukluk olmadığı kalsiyumun idrarla atılımım azaltarak serum kalsiyum düzeylerinin hafif ve aralıklı o yol açabilir. Belirgin hiperkalsemi, gizli hiperparatiroidizm belirtisi olabilir, paratiroid fonksiyon testleri yapılmadan önce tiyazid tedavisi durdurulmalıdır.

durumlarda, arak artışına u durumda,

ıgnezemi ile

• Hipomagnezemi

Tiyazidlerin üriner magnezyum atılımım artırdıkları gösterilmiştir; bu durum hipom sonuçlanabilir (bkz. 4.5).

MİCATOR PLUS, laktoz içerir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktoz >etmezligi ya da glikoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastalarm bu ilacı kullanmamaları gerekir.

MİCATOR PLUS her dozunda 1 mmol (23 mg)’dan daha az sodyum ihtiva ede sodyuma bağlı herhangi bir yan etki beklenmemektedir.

r. Bu dozda

MİCATOR PLUS her dozunda 173.28 mg mannitol içerir. Bu dozda mannitolden kaynaklı bir yan etki beklenmemektedir.

Etnik farklıklar:

Diğer tüm anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile olduğu gibi, telmisartanın da 1 an basıncını düşürücü etkisi siyah ırkta diğer ırklara göre daha düşüktür. Bu durum, siyah ırktan hipertansiyonlu hastalarda, düşük renin düzeyi prevalansının daha yüksek olmasından kaynaklanabil i

Diğer:

Herhangi bir antihipertansif ajan ile olduğu gibi, iskemik kardiyopatisi veya iskemik kardiyovasküler hastalığı olan hastalarda kan basıncının aşırı düşürülmesi, miyokaıd enfarktüsü veya inme ile sonuçlanabilir.

Genel:

Alerji ya da bronşiyal astım öyküsü olan ya da olmayan hastalarda hidroklorotiyazi ie karşı aşırı duyarlık reaksiyonlan ortaya çıkabilir ama böyle bir öyküsü olan hastalarda ([lasılık daha yüksektir.

Hidroklorotiyazid dahil, tiyazid diüretiklerinin kullanımında, sistemik lupus e alevlenme ya da aktivasyon görüldüğü bildirilmiştir.

itematozusta

Tiyazid grubu diüretiklerle fotosensitivite vakalan bildirilmiştir (bkz. 4.8). Eğer tedavi sırasında fotosensitivite oluşursa tedavinin durdurulması önerilir. Eğer diüretik kullanımı muti ık gerekli ise maruz kalan alanlann güneş ışığından veya yapay UVA’dan korunması önerilir.

4.5.   Diğer tıbbi ürünlerle etkileşim ve diğer etkileşim biçimleri

Etkileşim çalışmaları sadece erişkinlerde yapılmıştır.

Lityum:

Lityum ile anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerinin birlikte uygulanması sırasında, serum lityum konsantrasyonlarında geri dönüşümlü artışlar ve toksisite bildirilmiştir. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri (Telmisartan/Hidroklorotiyazid dahil) ile de seyrek olarak MİCATOR PLUS’ın birlikte kullanımı önerilmez (bkz. 4.4). Eğer bu kombinasyon mu ise, birlikte kullanımları sırasında serum lityum düzeylerinin dikkatle izlenmesi öneri

Lityum ve laka gerekli

r.

Potasyum kaybı ve hipokalemi ile ilişkili bulunan ilaçlar:

Diğer kaliüretik diüretikler, laksatifler, kortikosteroidler, ACTH, amfoterisin, kaı benoksolon, penisilin G sodyum, salisilik asit ve türevleri gibi ilaçlar ile birlikte hidroklorotiyazic -telmisartan kombinasyonlarının birlikte verilmesi durumunda, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilir. Bu ilaçlar hidroklorotiyazidin serum potasyumu üzerindeki etkilerini arttırabjlir (bkz.

4.4).

Potasyum düzeyini yükselten veya hiperkalemi oluşturan ilaçlar:

çeren tuzlar, -telmisartan :edir. Renin sayılan ti
potasyum . 4.4).

ACE inhibitörleri, potasyum tutucu diüretikler, potasyum destekleri, potasyum i siklosporin veya heparin sodyum gibi diğer ilaçlarla birlikte hidroklorotiyazk kombinasyonu reçetelenirse, plazma potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilmek anjiyotensin sistemini baskılayan diğer ilaçlarla mevcut deneyimlere dayanarak, yuk ilaçlarla hidroklorotiyazid-telmisartan kombinasyonunun eş zamanlı kullanımı seru: düzeylerinin yükselmesine yol açabilir, bu nedenle birlikte kullanılmaları önerilmez

(pkz.

Serum potasyum düzeyindeki bozukluklardan etkilenen ilaçlar:

Dijital diüretikler, antiaritmikler gibi serum potasyum düzeyindeki bozukluklardın etkilenen ilaçlarla ve torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlarla (bazı antiaritm kler gibi) eş zamanlı olarak MİCATOR PLUS kullanıldığında, serum potasyum düzeylerinin ve EKG’nin periyodik olarak izlenmesi önerilir. Hipokalemi, torsades de pointes için kolaylaştırıcı bir faktördür. Torsades de pointes aritmisini indüklediği bilinen ilaçlar:

- smıf la antiaritmikler (ör; kinidin, hidrokinidin, disopramid)

- sınıf III antiaritmikler (ör; amiodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid)

- bazı antipsikotikler (ör; tiyoridazin, klorpromazin, levomepromazin, trifluoperazijlı, cyamemazin, sulpirid, sultoprid, amisulprid, tiyapirid, pimozid, haloperidol, droperidol)

- diğerleri (ör: bepridil, sisaprid, difemanii, eritromisin IV, halofantrin, mizolastin, pentamidin, sparfloksazin, terfenadin, vinkamin IV).

Dijital glikozidler:

Tiyazidlerle ortaya çıkan hipokalemi veya hipomagnezemi dijital glikozitler tarafındafı indüklenen aritmilerin ortaya çıkışını kolaylaştırır (bkz. 4.4).

Diğer antihipertansif ajanlar:

Telmisartan diğer antihipertansif ajanların hipotansif etkisini arttırabilir.

Antidiyabetik ilaçlar (oral ajanlar ve insülin):

Antidiyabetik ilaç dozunun ayarlanması gerekebilir (bkz. 4.4).

Metformin:

Metformin dikkatli kullanılmalıdır. Çünkü, muhtemel bir fonksiyonel renal yetmezliğ asidoz riski ile hidroklorotiyazid ilişkili bulunmuştur.

e bağlı laktik

Kolestiramin ve kolestipol reçineleri: Anyon değiştirici reçinelerin varlığında, hidroklorotiyazidin emilimi bozulmaktadır. i

Non-steroidal anti-inflamatuvar ilaçlar:

Nonsteroidal antienflamatuvar ajanlar (antienflamatuvar dozlardaki asetilsalisilik c|sid, COX-2 inhibitörleri ve nonselektif NSAID) tiyazid diüretiklerin diüretik, natriüretik ve ar|tihipertansif etkileri ile anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkilerini azaltabil

r.

Renal fonksiyonlan risk altında olan bazı hastalarda (öm: dehidrate hastalar veya renal fonksiyonları bozulmuş yaşlı hastalarda) anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile siklooksijenazı inhibe eden ajanlann eş zamanlı kullanımı, genellikle geri dönüşümlü bir akut renpl yetmezlik dahil, renal fonksiyonların daha fazla bozulmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonlar kullanılırken Özellikle yaşlı hastalarda dikkatli olunmalıdır. Hastalar yeterince hidrate edilmeli ve eş zamanlı tedavinin başlanmasından hemen sonra ve izleyen aşamalarda böbrek ionksiyonları periyodik olarak izlenmelidir.

Yapılan bir çalışmada, telmisartan ile ramiprilin eş zamanlı kullanılması, ramipril ve AUCo-24
ve Cmaks değerlerinde 2.5 kat artışa yol açmıştır. Bu gözlemin 1 bilinmemektedir.

ramiprilatın linik önemi

Pressör aminler (öm: noradrenalin):

Pressör aminlerin etkisi azalabilir.

Non-depolarizan iskelet kası gevşetİcileri (öm: tubokürarin): Non-depolarizan gevşeticilerinin etkisi hidroklorotiyazid tarafmdan potansiyalize edilebilir.

iskelet kası

Gut tedavisinde kullanılan ilaçlar (ör: probenesid, sülfinpirazon ve allopurinol): Hidroklorotiyazid serum ürik asid düzeylerini yükseltebilir, bu nedenle ürikozürik ilaçlarda doz ayarlaması gerekebilir. Probenesid veya sülfinperazon dozlarının arttırılması gerekebilir. Tiyazidlerin eş zamanlı kullanımı allopurinole bağlı hipersensitivite reaksiyonlarının insidensini arttırabilir.

Kalsiyum tuzlan:

Tiyazid diüretikleri, atılımın azalması nedeniyle serum kalsiyum düzeylerini yükseltebilir. Eğer kalsiyum desteği preparatların reçete edilmesi gerekiyorsa, serum kalsiyum düzeyleri izlenmeli ve kalsiyum dozu bu doğrultuda ayarlanmalıdır.

Beta-blokerler ve diazoksid:

Beta-blokerler ve diazoksidin hiperglisemik etkisi, tiyazid grubu ilaçlar tarafından arttırılabilir.

Antikolinerjik ilaçlar:

bşalma hızını

potansiyalize

Atropin, biperiden gibi antikolinerjik ilaçlar gastrointestinal motiliteyi ve midenin b azaltarak tiyazid grubu diüretiklerin biyoyararlanımmı arttırır.

Amantadin: Tiyazidler, amantadinin advers etki riskini arttırabilir.

Sitotoksik ilaçlar (ör: siklofosfamid, metotreksat):

Tiyazidler, sitotoksik ilaçların renal atılımım azaltarak miyelosupresif etkilerini edebilir.

Farmakolojik özelliklerine dayanarak, şu ilaçların, telmisartan dahil tüm antihipertanşiflerin hipotansif etkisini potansiyelize etmesi beklenebilir: baklofen ve amifostin.

4.6. Gebelik ve laktasyon

Anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin gebeliğin ilk trimesterinde kullanılması Ön irilmez (bkz.

4.4). Anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin kullanımı, gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterlerinde kontrendikedir (bkz. 4.3 and 4.4).

Genel tavsiye Gebelik kategorisi: D

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiy

n)

edikçe, gebe İtematif bir

Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedaviye devam etmek mutlak gerekm kalmayı planlayan hastalar gebelikte kullanımının güvenli olduğu bilinen antihipertansif tedavisine geçirilmelidir.

Gebelik dönemi

Telmisartan/Hidroklorotiyazid’in gebe kadınlarda kullanımı ile ilgili yeterli veri meı Hayvanlarda yapılan çalışmalarda üreme töksisitesi gösterilmiştir (bkz. 5.3).

cut değildir.

ACE inhibitörlerinin birinci trimesterde kullanılması ile ortaya çıkan teratojenitjb riskine ait epidemiyolojik kanıtlar kesin sonuca ulaşmamıştır. Bununla birlikte riskteki küçük bir artış bile ihmal edilemez. Anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile kontrollü epidemiyolojik veriler olmamakla birlikte, benzer riskler bu sınıf ilaçların tümü için söz konusu olabilir.

Gebelik tanısı konmuş ise, anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile tedavi hemen duıjdurulmalı ve uygun ise, alternatif bir tedavi başlanmalıdır.

Gebeliğin ikinci ve üçüncü trimesterinde anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin kullanılmasının, insanlarda fötotoksisiteye (renal fonksiyonlarda azalma, oligohidramniyc z, kafatası kemikleşmesinde gerilik) ve neonatal toksisiteye (renal yetmezlik, hipotansiyon, hiperkalemi) yol açtığı bilinmektedir (bkz. 5.3). Gebeliğin ikinci trimesterinden sonra anjiyotensin II reseptör antagonistlerine maruz kalınması halinde, böbrek ve kafatasının ultrasonografık kontrolü önerilir.

Anneleri anjiyotensin II reseptör antagonisti kullanan infantlar, hipotansiyon açısından yakından izlenmelidir (bkz. 4.3, 4.4).

Tiyazidler plasental bariyeri geçer ve kordon kanında bulunur. Fötal elektroliı dengesinde bozulmalara ve erişkinlerde ortaya çıkan diğer reaksiyonların görülmesine neden olab ilir. Matemal tiyazid tedavisi ile neonatal trombositopeni, fötal veya neonatal sanlık vakaları bildirilmiştir.

Laktasyon dönemi

Emzirme sırasında Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ile ilgili bir veri olmadığı için bu dönemde Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı önerilmez. Özellikle yenidoğan ve preterm infantların emzirilmesi döneminde, laktasyon dönemindeki güvenlilik profilinin daıa iyi olduğu bilinen alternatif bir tedaviye geçilmelidir.

Üreme yeteneği/ Fertilite
i

4.7. Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Araç ve makine kullanma becerileri üzerindeki etkileri konusunda herhangi yürütülmemiştir. Ancak, taşıt aracı ve makine kullanılacağı zaman, antihipertansif ted zaman zaman baş dönmesi ve uyuşukluk hali oluşabileceği akılda tutulmalıdır.

f
)ir çalışma vi sırasında

4.8. İstenmeyen etkiler

a. Güvenlilik profili özeti:

En sık bildirilen yan etki baş dönmesidir. Seyrek olarak ciddi anjiyoödem oluşabilir ( 1 vakadan az).

4.8. İstenmeyen etkiler

in insidensi ile doz arasımda bağıntı belirlenmemiştir ve hastaların cinsiyeti, yaşı ya da ırkı ile bir korelasyon bulunmamıştır.

4.8. İstenmeyen etkiler

in çizelgeli özeti

Advers etkilerin sıklığı şu şekilde tanımlanmıştır: çok yaygm (> 1/10); yaygm (> 1/103 ila < 1/10); yaygın olmayan (> 1/1.000 ila < 1/100); seyrek (> 1/10.000 ila < 1/1.000); çok seyrek < 1/10.000), bilinmiyor (eldeki verilerden hareketle tahmin edilemiyor).

Her sıklık grubunda advers etkiler ciddiyetteki azalmaya göre sıralanmıştır.

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar:

Seyrek : Bronşit, farenjit, sinüzit

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek : Sistemik lupus eritomotozus şiddetlenmesi veya aktivasyonu pazarlama

sonrası deneyimlere dayanarak)

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygm olmayan : Hipokalemi

Seyrek : Hiperürisemi, hiponatremi

Psikiyatrik hastalıklar:

Yaygm olmayan : Anksiyete

Seyrek : Depresyon

Sinir sistemi hastalıkları:

Yaygın :Baş dönmesi

Yaygm olmayan :Senkop, parestezi

Seyrek :Uykusuzluk, uyku bozuklukları

GÖz hastalıkları:

Seyrek : Görme bozukluklan, bulanık görme

Kulak ve iç kulak hastalıkları:

Yaygm olmayan : Vertigo

Kardiyak hastalıklar:

Yaygm olmayan : Taşikardi, aritmiler

Vasküler hastalıklar:

Yaygın olmayan .’Hipotansiyon, ortostatik hipotansiyon

Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıklar:

Yayın olmayan : Dispne

Seyrek :Respiratuvar distres (pnömoni ve pulmoner ödem dahil)

Gastrointestinal hastalıklar:

Yaygm olmayan : Diyare, ağız kuruluğu, flatulens

Seyrek : Abdominal ağrı, konstipasyon, dispepsi, kusma, gastrit

Hepato-bilier hastalıklar:

Seyrek : Hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu (bkz.4.8.c)

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Anjiyoödem (fatal olabilir), eritem, prurit, döküntü, hiperhidr >z, ürtiker

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Yaygm olmayan : Sırt ağrısı, kas spazmları, miyalji

Seyrek :Artralji, kas krampları, kolda ağrı

Üreme sistemi ve meme hastalıkları:

Yaygm olmayan : Erektil disfonksiyon

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygm olmayan : Göğüs ağrısı

Seyrek : İnfluenza benzeri hastalık, ağrı

Araştırmalar:

Yaygın olmayan : Kan ürik asit düzeyinde yükselme

Seyrek : Kan kreatinin düzeyinde yükselme, kan kreatin fosfokinaz düzeyinde

yükselme, karaciğer enzimlerinde yükselme

Bileşenlerle ilzili ek bilgiler
Bileşenlerden herhangi biri ile daha önce bildirilmiş bir istenmeyen etkinin, Telmisartan/Hidroklorotiyazid ile yapılan klinik çalışmalarda gözlenmemiş bile olsa, Telmisartan/Hidroklorotiyazid kullanımı ile görülme potansiyeli vardır.

Telmisartan:

Plasebo ve telmisartan ile tedavi edilen hastalarda advers etkiler benzer sıklıkta ortay; ı çıkmıştır.

Plasebo kontrollü klinik çalışmalarda telmisartan ile bildirilen advers olaylann ge ıel insidensi (% 41.4) genellikle plasebo ile benzer (% 43.9) bulunmuştur. Aşağıda, hipertansiyon nedeni ile veya 50> yaşlarda olup yüksek kardiyovasküler olay riski nedeni ile telmisartan tedavisi alan hastalarla yapılan tüm klinik çalışmalarda gözlenen advers etkiler listelenmiştir.

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Yaygm olmayan :Üst solunum yolu enfeksiyonu, sistit dahil üriner sistem j enfeksiyonu Seyrek : Fatal sonuçlanabilen sepsis (bkz. 4.8c)

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Yaygm olmayan :Anemi

Seyrek : Eozinofıli, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Seyrek :Hipersensitivite, anaflaktik reaksiyonlar

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Yaygm olmayan :Hiperkalemi

Seyrek : Hipoglisemi (diyabetik hastalarda)

Kardiyak hastalıklar:

Yaygm olmayan .’Bradikardi

Gastrointestinal hastalıklar:

Seyrek :Mide rahatsızlıkları

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Seyrek : Egzema, ilaç erupsiyonu, toksik deri erupsiyonu

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Seyrek : Artroz, tendon ağrıları

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Yaygın olmayan : Renal bozukluk (akut renal yetmezlik dahil)

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Yaygm olmayan :Asteni

Araştırmalar:

Seyrek

: Hemoglobin düzeyinde azalma

İ

Hidroklorotiyazid:

Hidroklorotiyazid elektrolit dengesinde bozulmayla sonuçlanabilecek hipovolemiye veya şiddetlenmesine neden olabilir (bkz. 4.4).

yol açabilir :iler aşağıda

Tek başına hidroklorotiyazid kullanılması ile bildirilen ve sıklığı bilinmeyen advers et verilmiştir:

Enfeksiyon ve enfestasyonlar:

Bilinmeyen : Siyaladenit

Kan ve lenf sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen : Aplastik anemi, hemolitik anemi, kemik iliği yetmezliği, lökopeni, ı|ötropeni,

agranülositoz, trombositopeni

Bağışıklık sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen :Anaflaktik reaksiyonlar, hipersensitivite

Endokrin hastalıklar:

Bilinmeyen :Diabetes mellitus durumunun yetersiz kontrolü

Metabolizma ve beslenme hastalıkları:

Bilinmeyen :Anoreksi, iştah azalması, elektrolit dengesinde bozulma,

hiperkolesterolemi, hiperglisemi, hipovolemi

Psikiyatrik hastalıklar:

Bilinmeyen : Huzursuzluk

Sinir sistemi hastalıkları:

Bilinmeyen .‘Sersemlik

Göz hastalıkları:

Bilinmeyen :Ksantopsi

Vasküler hastalıklar:

Bilinmeyen :Nekrotizan vaskülit

Gastrointestinal hastalıklar:

Bilinmeyen :Pankreatit, mide rahatsızlıkları

Hepato-bilier hastalıklar:

Bilinmeyen :Hepatoselüler sanlık, kolestatik sanlık

Deri ve deri altı doku hastalıkları:

Bilinmeyen :Lupus benzeri sendrom, fotosensitivite reaksiyonları, deride vaskülit, epidermal nekroliz

toksik

Kas-iskelet bozuklukları, bağ doku ve kemik hastalıkları:

Bilinmeyen ‘.Halsizlik

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları:

Bilinmeyen :İnterstisyel nefrit, renal disfonksiyon, glikozüri

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar:

Bilinmeyen :Ateş

Araştırmalar:

Bilinmeyen :Trigliserit düzeyinde yükselme

c. Seçilmiş advers etkilerle ilgili açıklamalar

1) Hepatik fonksiyonlarda anormallik / karaciğer bozukluğu Telmisartanla elde edilen pazarlama sonrası deneyimlerde, hepatik fonksiyonlarda anormallik/karaciğer bozukluğu, çoğunlukla Japon hastalarda görülmüştür. Japon hastalarda bu advers etkilerin görülme olasılığı daha yüksektir.

2) Sepsis

PRoFESS çalışmasında, telmisartan kullanımı ile sepsis insidensinde, plaseboya göre, artış gözlenmiştir. Bu durum tesadüfi olabilir veya henüz bilinmeyen bir mekanizmaya btfğlı oluşabilir (bkz. 5.1).

4.9 Doz aşımı

Telmisartan ile insanlarda doz aşımı ile ilgili bilgiler sınırlıdır. Hidroklorotiyazidin hemodiyalizle uzaklaştırma oranı henüz bilinmemektedir.

Semptomlar:

Telmisartan aşırı dozu ile en belirgin belirtiler hipotansiyon ve taşikardidir. Bradikardi, baş dönmesi, kusma, serum kreatinin düzeyinde yükselme ve akut renal yetmezlik de bildirilmiştir. Hidroklorotiyazid doz aşımlarında, aşırı diüreze bağlı olarak, elektrolit deplesyonu (hipokalemi, hipokloremi) ve hipovolemi görülür. Aşırı dozun en sık görülen belirti ve bulgulan, mide bulantısı ve somnolenstir. Hipokalemi nedeni ile kas krampları ve/veya eş zamanlı olarak dijitsl glikozidleri veya belirli antiaritmik ilaçların kullanılması ile ilişkili belirgin aritmiler görülebilir.

Tedavi:

Telmisartan hemodiyalizle uzaklaştırılamaz. Hasta yakından izlenmelidir, tedavi semptomatik ve destekleyici olmalıdır. Müdahale, ilacın alınmasından itibaren geçen süreye ve semptomların şiddetine bağlıdır. Tavsiye edilen önlemler arasmda kusturma ve/veya mide yıkanı ıası bulunur. Aktif kömür kullanılması faydalı olabilir. Serum elektolitleri ve kreatinin düzeyleri ;ık aralıklarla izlenmelidir. Eğer hipotansiyon oluşursa hasta supin pozisyonda tutulmalı, hızk[ tuz ve sıvı replasmanı yapılmalıdır.

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik gmp: Anjiyotensin II reseptör antagonisti ve diüretikler ATC kodu: C09DA07

MİCATOR PLUS, bir anjiyotensin II reseptör antagonisti olan telmisartan ve tiyazi^l gurubu bir diüretik olan hidroklorotiyazidin bir kombinasyonudur. Bu maddelerin bileşim additif bir antihipertansif etkiye sahiptir, kan basıncında oluşturduğu düşme, bileşenlerin tek başına kullanılması durumunda oluşana göre daha fazladır. Günde bir kez alman MİCATOR PLUS, terapötik doz aralığı boyunca, kan basıncında etkili ve yumuşak bir düşme sağlar.

Telmisartan oral yoldan etkili ve spesifik bir anjiyotensin II reseptör alttıp j 1 (ATi tipi) antagonisti dir. Telmisartan anjiyotensin II1 yi, anjiyotensin Il’nin bilinen etkilerinden torundu olan ATı reseptör alt grubundaki bağlanma yerinden çok yüksek bir afinite ile ayırır. Telmıjsartanm ATı reseptörleri üzerinde parsiyel agonistik etkisi yoktur. Telmisartan ATı reseptörüne sıtlektif olarak bağlanmaktadır. Bu bağlanma uzun sürelidir. Telmisartan AT2
ve özellikleri daha az pilinen başka AT reseptörleri dahil, diğer reseptörlere karşı afinite göstermez. Bu reseptörlerini fonksiyonel rolleri bilinmemektedir. Ayrıca, telmisartanla düzeyleri artan anjiyotensin Il’nin bi reseptörler üzerindeki olası aşırı stimülasyonunun etkileri de bilinmemektedir. Telmisartar ile plazma aldosteron düzeyleri azalır. Telmisartan insan plazma reninini inhibe etmez veya iyen kanallarını bloke etmez. Telmisartan, bradikininin de degradasyonunu sağlayan anjiyotensin dönüştürücü enzimi (kininase II) inhibe etmez. Bu nedenle, bradikinin aracılığı ile ortaya çıkan advers etkileri arttırması beklenmez.

Sağlıklı gönüllülere uygulanan 80 mg’lık telmisartan dozu, anjiyotensin II ile ortaya çıkan kan basıncı artışını hemen hemen tamamen inhibe eder. İnhibitör etki 24 saat boyunca devam eder ve 48 saate kadar ölçülebilir düzeydedir.

İlk telmisartan dozundan sonra antihipertansif aktivite basamaklı olarak 3 saat içinde |belirgin hale

gelir. Kan basıncındaki maksimum azalma, genellikle tedaviye başlandıktan 4-8 ha edilir ve uzun süreli tedavi boyunca kalıcı olur. Antihipertansif etki, ilaç alındıktan s boyunca sabit olarak devam eder ve ambulatuar kan basıncı Ölçümlerinde gösteril sonraki dozdan önceki 4 saati de kapsar. Bu durum maksimum etki noktasında v dozdan hemen önce (plasebo kontrollü çalışmalarda 40 ve 80 mg telmisartan kullanı çukur-pik oranları sürekli olarak %80’nin üzerindedir) yapılan ölçümlerle doğrulanmıştır.

a sonra elde nraki 24 saat iği gibi, bir bir sonraki ından sonra

l|ol ik hem de bertansif ilaç , telmisartanın radığı klinik

Hipertansiyonu olan hastalarda telmisartan, nabız hızını etkilemeksizin, hem sis diyastolik kan basıncını düşürür. Telmisartanın antihipertansif etkisi diğer antihi sınıflarını temsil eden ajanların etkileriyle karşılaştınlabilir düzeydedir; bu Özelliği amlodipin, atenolol, enalapril, hidroklorotiyazid ve lisinopril ile karşılaştı çalışmalarda gösterilmiştir.

Telmisartan tedavisinin aniden kesilmesi sonrasında kan basıncı, rebound hipertansiyon belirtileri olmaksızın, birkaç günlük bir süre içinde basamaklı olarak tedavi öncesi değerlere döner.

İki antihipertansif tedaviyi doğrudan karşılaştıran klinik çalışmalarda, telmisartan ile hastalarda kuru öksürük insidensinin, anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörlerine derecede daha düşük olduğu gösterilmiştir.

tedavi edilen göre, anlamlı

"İkincil inmelerden efektif kaçınma için önleme rejimleri" (PRoFESS) çalışmasında veya daha yaşlı, yakın zaman önce inme geçirmiş hastalarda, plasebo ile karşıla? telmisartan ile sepsis insidensi biraz daha yüksek bulunmuştur; % 0.49’a karşılık % 0 (%95 güvenlik aralığı 1*00 - 2.06)]. Fatal sepsis vakalarının insidensi telmisartan alan plaseboya göre artmıştır ; %0.16’ya karşılık %0.33 [RR 2.07 (%95 güvenlik aralığı Telmisartan kullanımı ile ilişkili olarak gözlenen sepsis insidensindeki artış tesadüfi henüz bilinmeyen bir mekanizmaya bağlı olarak ortaya çıkabilir.

Telmisartanın mortalite ve kardiyovasküler morbidite üzerindeki etkileri henüz bilinmemektedir.

50 yaşında itırıldığmda, İ70 [RR 1.43 (hastalar için .14 -3.76)]. labilir veya

Hidroklorotiyazid, tiyazid gurubu bir diüretiktir. Tiyazid diüretiklerinin antihipertansif etki mekanizmaları tam olarak bilinmemektedir. Tiyazidler, elektrolit reabsorbsiyonunun renal tübüler mekanizmalarım etkileyerek, sodyum ve klorür atılımım, hemen hemen eşdeğer miktarlarda, direkt bir etki ile artırırlar. Hidroklorotiyazidin diüretik aktivitesi plazma hacmini azaltır, plazma renin aktivitesini artırır, aldosteron sekresyonunu artırır, sonuçta idrarla potasyum \ e bikarbonat kaybı artar ve serum potasyumu azalır. Birlikte telmisartan kullanımı, muhtemelen renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin blokajı yoluyla, bu diüretikler ile ilişkjli potasyum kaybını tersine döndürme eğilimindedir.

Hidroklorotiyazidler ile diürez başlangıcı 2 saat içinde ortaya çıkar, doruk etki yaklaşık 4 saat içinde görülür ve etki 6-12 saat civarında kalıcı olur.

diyovasküler

Epidemiyolojik çalışmalarda, hidroklorotiyazid ile uzun süreli tedavinin, kar mortalite ve morbidite riskini azalttığı gösterilmiştir.

Telmisartan/HCTZ sabit doz kombinasyonunun mortalite ve kardiyovasküle üzerindeki etkileri henüz bilinmemektedir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

morbidite

5.2

iki ilacm da

Sağlıklı gönüllülerde, hidroklorotiyazid ve telmisartanın birlikte uygulanması, her farmakokinetiği üzerinde herhangi bir etki göstermemektedir.

Genel özellikler

Emilim:

Telmisartan: Oral uygulama sonrasında doruk telmisartan konsantrasyonlarına 0.5-1 5 saat içinde ulaşılır. 40 mg ve 160 mg dozlarında telmisartanın mutlak biyoyararlanımı, sırasıyla % 42 ve % 58’dir. Yiyecekler telmisartanın biyoyararlanımmı hafifçe azaltır; plazma konsantr asyon-zaman eğrisi altında kalan alan (EAA) 40 mg tablet ile yaklaşık % 6, 160 mg dozdan sonra ise yaklaşık %
19 oranında azalır. İster aç karına, ister yiyeceklerle birlikte alınsın, uygulamadan ! > saat sonraki plazma telmisartan konsantrasyonlan benzer düzeylerdedir. Eğri altı alandaki (EA|A) bu küçük azalmanın terapötik etkide bir azalmaya neden olması beklenmez. Oral yol da h uygulanan telmisartanın farmakokinetiği, 20-160 mg arasında non-Iineerdir ve artan dozlarda plazma konsantrasyonlarındaki (Cmaks
ve AUC)
orantısal artıştan büyüktür.

Telmisartan tekrarlı uygulamalarda plazmada belirgin bir birikim göstermez.

Hidroklorotiyazid: Oral Telmisartan/Hidroklorotiyazid uygulamasından sdnra doruk

hidroklorotiyazid konsantrasyonlarına, yaklaşık 1.0-3.0 saat içinde ulaşılır. Hidroklorotiyazidin kümülatif renal atılımına dayanılarak mutlak biyoyararlanımı % 60 kadardır.

Dağılım:

proteinlerine aşık 500 l’dir

Telmisartan esas olarak albümin ve alfa-1 asit glikoprotein olmak üzere, plazma yüksek oranda bağlanmaktadır (> % 99.5). Telmisartanın görünür dağılım hacmi yakl ve dokularda ilave bir bağlanmaya işaret etmektedir.

Hidroklorotiyazid, plazmada proteinlere % 68 oranında bağlanır ve görünür dajgılım hacmi

0.83-1.14 l/kg’dır.

Biyotransformasyon ve eliminasvon:

Telmisartan: Gerek intravenöz gerekse oral 14C işaretli telmisartan uygulamas uygulanan dozun çoğu (>%97), biliyer ekskresyon yoluyla, feçes ile elimine edilm yalnızca çok küçük miktarlarda bulunmaktaydı.

ndan sonra, iştir. İdrarda

Telmisartan konjugasyon yoluyla metabolize olur ve farmakolojik olarak inaktif ac oluşturur. Ana bileşiğin giukuronidi, insanlarda tanımlanan tek metabolittir. Tek do telmisartan uygulamasından sonra glukuronid formu, plazmada ölçülen radyoaktivit % 1 Tini temsil eder. Sitokrom P450 izoenzimleri, telmisartan metabolizmasında yer uygulamadan sonra telmisartanın total plazma klerensi, 1500 ml/dk’dan yüksek eliminasyon yarı-ömrü, 20 saatin üzerindedir.

ilglukuronid I4C işaretli ^nin yaklaşık m azlar. Oral ir. Terminal

al

Hidroklorotiyazid: Hidroklorotiyazid insanlarda metabolize olmaz ve neredey: değişmemiş olarak idrarla atılır. Oral dozun % 60 civarı, 48 saat içinde değişmemiş o edilir. Renal klerensi yaklaşık 250 - 300 ml/dk’dır. Hidroklorotiyazidin terminal yan-ömrü, 10-15 saattir.

e tamamen, arak elimine eliminasyon

Hastalardaki karakteristik özellikler:

Yaslı hastalar:

Telmisartanın farmakokinetiği yaşlılar ve 65 yaşından genç olanlar arasında farklılık

göstermez.

Cinsiyet:

Plazma telmisartan konsantrasyonları, genellikle kadınlarda erkeklerden 2-3 kıt yüksektir. Bununla birlikte klinik araştırmalarda, kadınlardaki kan basıncı yanıtında ya ia ortostatik hipotansiyon insidensinde anlamlı artışlar bulunmamıştır. Herhangi bir doz ayarhması gerekli değildir. Hidroklorotiyazidin kadınlarda erkeklere göre daha yüksek plazma konsantrasyonlarına ulaşma eğilimi vardır. Bu durumun klinik olarak anlamlı olmadığı düşünülmektedir.

Böbrek fonksiyon bozukluğu olan hastalar:

Renal ekskresyon, telmisartanın klerensine katkıda bulunmaz. Hafıf-orta derecMi (kreatinin klerensi 30-60 ml/dk, ortalama yaklaşık 50 ml/dk) böbrek yetmezliği olan hasta arda yapılan çalışmalardan elde edilen sınırlı deneyimlere dayanarak, renal fonksiyonları azalmış pastalarda bir doz ayarlaması gerekmez Telmisartan kandan diyaliz yoluyla uzaklaştınlamaz. Böbrek fonksiyonları bozulmuş olan hastalarda, hidroklorotiyazidin eliminasyon hızı aza fır. Ortalama kreatinin klerensi 90 ml/dk olan hastalar üzerinde yapılan tipik bir çalışmada, hidroklorotiyazidin

eliminasyon yarı ömrü uzamıştır. Fonksiyonel olarak anefrik hastalarda, eliminasyc yaklaşık 34 saattir.

Karaciğer bozukluğu olan hastalar:

Karaciğer bozukluğu olan hastalarda yürütülen farmakokinetik çalışmalarda, mutlak biyoyararlanımda yaklaşık %100’e varan bir artış gösterilmiştir. Karaciğer bozjukluğu olan hastalarda eliminasyon yarılanma ömrü değişmez.

5.3 Klinik öncesi güvenlik verileri

Normotansif sıçan ve köpeklerde telmisartan ve hidroklorotiyazidin birlikte verilmesi ve klinik terapötik dozlarla elde edilen maruziyet düzeyleri ile benzer dozlann uyg önceki preklinik güvenlilik çalışmalarında, her bir maddenin tek başına uygulanması olan etkilerin dışında bir etki gözlenmemiştir. Gözlenen toksikolojik bulguların terapötik kullanım ile bir ilişkisi yoktur.

ile yürütülen ıjlandığı daha gözlenmiş insanlardaki

ile

Anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör antagonistleri ile yapılan klinik öncesi güvenlik çalışmaları dolayısıyla da iyi bilinen toksikolojik bulgular şunlardır; kırmızı hücrelere ilişkin parametrelerde (eritrositler, hemoglobin, hematokrit) azalmalar, böbrek hemodinamiğinde değişmeler (kan üre azotu ve kreatininde yükselme), plazma renin aktivitesinde yükselme, jukstaglomerüler hücrelerde hipertrofı/hiperplazi ve mide mukozasında yaralanma. Gastrik lezyonlar, ağızdan serum fizyolojik suplemantasyonu ve hayvanların guruplar halinde barmdırılmaları ile önlenebilmiş ya da düzelme elde edilmiştir. Köpeklerde renal tübüler diiatasyon ve atrofi gözlenmiştir. Bu bulguların, telmisartanın farmakolojik aktivitesine bağlı olduğu kabul edilmektedir.

Teratojenite ile ilgili açık bir kanıt gözlenmemiştir, bununla birlikte telmisartanı ı toksik doz düzeylerinde yenidoğan yavruların postnatal gelişimi üzerinde, daha düşük vücrft ağırlığı ve gözlerinin açılmasında gecikme gibi etkiler görülmüştür.

Telmisartan in vitro
çalışmalarda hiçbir mutajenisite ve ilgili klastojenik aktivite bel

rtisi ve sıçan

i luıı ift YiıtK* yaıı^iiıaıuiuu ıııyuıı iiıuıuj^ıuoıı^ iit^ııı aıujıvjvıuıv uivli y i uvı ııuı vv oıyuu

ve farelerde herhangi bir karsinojenite belirtisi göstermemiştir. Hidroklorotiyazkf ile yapılan çalışmalarda, bazı deneysel modellerde genotoksik ve karsinojenik etki yönünde :>azı kuşkulu belirtiler gösterilmiştir. Bununla birlikte hidroklorotiyazidin insanlarda kullanımı ib elde edilen kapsamlı deneyimler, hidroklorotiyazid kullanımı ile neoplazmlarda artış arasında bir ilişki göstermemiştir.

Telmisartan/hidroklorotiyazid kombinasyonunun fetotoksik potansiyeli ile ilgili Ifölüm 4.6’ya bakınız.

6.   FARMASÖTİK ÖZELLİKLER

6.1. Yardımcı maddelerin listesi

Magnezyum oksit Mannitol Krospovidon Kolloidal silikon dioksit Sodyum hidroksit

Mikrokristalin selüloz (PH 102) j

Magnezyum stearat j

Mikrokristalin selüloz (PH 101) |

Laktoz monohidrat |

6.2. Geçimsizlikler

Geçerli değil.
j

6.3. Raf ömrü

6.4. Saklamaya yönelik özel tedbirler

6.5. Ambalajın niteliği ve içeriği

Alu-Alu ve Alüminyum folyo 25 gm blister; j

6.6. Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler

Kullanılmamış olan ürünler ya da atık materyaller "Tıbbi Atıkların Kontrolü Yönetmeliği" ve "Ambalaj ve Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği" ne uygun olarak imha edilir elidir.

İnme İnme, beynin hasar görmesinin sonucudur. Bu hasar, beynin bir kısmındaki ya bir kanama ya da akut kan eksikliği nedeniyle o kısmın geçici ya da kalıcı olarak işlevini yapamamasına yol açar.

Kalp Krizi Kalbe giden kan akışı durduğunda kalp krizi meydana gelir.

İLAÇ EŞDEĞERLERİ

Eşdeğer İlaç Adı	Barkodu	İlaç Fiyatı
MICATOR	8680760010260
PRITOR	8699522016693
TELMIDAY	8697930010494
TELMITEK	8699262010197	88.31TL
TELVIS	8697936010122
Diğer Eşdeğer İlaçlar

	Yüksek Tansiyon Hipertansiyon sürekli anormal derecede yüksek olan kan basıncıdır. Tansiyon atardamarlarınızdaki kanın basıncıdır.
	Kalp Krizi Kalbe giden kan akışı durduğunda kalp krizi meydana gelir.
	Yüksek Tansiyon Hipertansiyon sürekli anormal derecede yüksek olan kan basıncıdır. Tansiyon atardamarlarınızdaki kanın basıncıdır.