1 draje
Aktif madde:
100 mg Tioridazin hidroklorür
Boyar maddeler:
Indigotin, Titan dioksit, Demir oksid (sarı)
Psikoz ve psikoza bağlı olmayan mental bozuklukların multi semptomları, anksiyete,
gerginlik, ajitasyon, depresif ruh hali, uyku bozuklukları ve inatçı ağrılar.
Melleril özellikle şu durumlarda kullanılır:
- Klinikte kronik psikozlu hastalarda,
- Ambulatuar tedavi gören psikozlu hastalarda,
- Sıklıkla çeşitli seviyelerde psikoorganik sendromla birlikte seyreden aşırı
ajitasyon, anksiyete ya da anksiyete depresyon karışımı bulgular gösteren
geriyatrik hastalarda,
- Alkolden kesilme devresindeki hastaların anksiyete, ajitasyon, husumet ya da
halusinasyon gibi semptomlarını gidermede
- Ajite depresyonda yardımcı olarak.
Merkezi sinir sisteminin ağır depresif ya da komatöz durumları; diğer fenotiyazinlere
hipersensitivite ve kan diskrazisi özgeçmişi; ağır kardiyovasküler şikayetler.
Dar açılı glokom, prostat hipertrofisi ya da kardiyovasküler şikayetleri olan hastalarda
(ağır kardiyovasküler şikayetlerde kontrendikedir) dikkatle kullanılmalıdır.
Melleril hastanın reaksiyonlarını zayıflatabilir (ör. araç veya makina kullanımı).
Melleril ile lökopeni ya da agranülositoz nadiren görülürse de herhangi bir
fenotiyazin tedavisinde olduğu gibi, tedavinin ilk aylarında düzenli olarak ve kan
diskrazisine işaret eden bir bulguya rastlanıldığında derhal kan sayımı yapılmalıdır.
Karaciğer hastalıklarında, hepatik fonksiyonların düzenli kontrolu gereklidir.
Melleril’in epileptik hastaların davranış bozukluklarında yardımcı bir rol oynadığı
gösterilmiştir; bu olgularda antikonvülsan tedaviye devam edilmeli ve doz ayarlaması
gözönüne alınmalıdır (ilaç etkileşmelerine bakınız).
Gebelikte Melleril zorunlu olmadıkça verilmemelidir. Melleril alan annelerin çocuklarını emzirmemeleri gerekmektedir.Sedasyon, baş dönmesi, ortostatik hipotansiyon, burun tıkanması, ağız kuruluğu,uyum bozuklukları, üriner retansiyon ya da inkontinans.
Galaktore, menstrüel düzensizlikler, ereksiyon (zayıflığı ya da priapizm) ve ejakülasyon bozuklukları.
Allerjik deri döküntüleri, fotosansibilite.
Bulantı, kabızlık, kilo değişikliği, hipertermi, sarılık.
İzole olgularda, ilacın derhal kesilmesini gerektiren, “neuroleptic malignant
syndrome” (adale sertliği, hipertermi, mental durum değişmesi, otonomik dengesizlik)
gözlenmiştir.
Ekstrapiramidal semptomlara yüksek doz (nöroleptik) Melleril uygulamasında
rastlanabilir. Düşük dozlarda (anksiyolitik) gözlemlenmemiştir.
Diğer fenotiyazinlerle olduğu gibi, Q-T interval uzaması, T dalgasında düzleşme ve U
dalga belirmesi gibi benign repolarizasyon değişimleri bildirilmiştir. Bu değişimler
yüksek doz uygulamasına bağlı olup, muhtemelen kan potasyum düzeylerindeki bir
düşüşle ilgilidir. Bütün fenotiyazinlerle olduğu gibi Melleril’le de nadiren aritmiler
oluşabilir.
Melleril de dahil trisiklik nöroleptiklerle tedavi edilen hastalarda aritmi ya da kalp
durmasına bağlı ani ve izah edilemeyen ölüm vakaları bildirilmiştir.
Çoğunlukla belirtilen günlük maksimum 800 mg dozun üzerinde uzun süreli kullanım
sonrasında pigmente retinopati bildirilmiştir.
Fenotiyazinler antihistaminiklerin, merkezi sinir sistemi depresanlarının, alkolün
merkezi depresan etkilerini ve antikolinerjik ajanların antimuskarinik etkileri ile
kinidinin inhibitör kardiyak etkilerini artırabilirler.
Fenotiyazinler levodopanın antiparkinsonik etkilerini azaltabilirler.
Fenotiyazinler epileptik hastaların nöbetlerini sıklaştırabilirler. Antikonvülsif tedavide
dozaj ayarlaması gerekebilir.
Adrenolitik etkileri nedeniyle fenotiyazinler, adrenerjik vazokonstriktörlerin presör
etkisini azaltabilirler.
MAO inhibitörleriyle birlikte kullanıldığında fenotiyazinlerin sedatif ve
antimuskarinik etkileri artabilir ve uzayabilir.
Lityum ile birlikte kullanıldığında, nöroleptik ajanların sebebiyet verdiği nörotoksisite
ve ekstrapiramidal semptomlar şiddetlenebilir. Lityum toksisitesinin erken belirtileri
fenotiyazinlerin antiemetik etkisiyle maskelenebilir.
ß-adrenerjik blokerlerle birlikte kullanımı fenotiyazinlerin plazma konsantrasyon
düzeylerinde artışa yol açabilir.
Antasitler ve antidiyareik ilaçlar fenotiyazinlerin emilimini inhibe edebilirler.
Dozaj ve kullanım zamanı, semptomların durumuna ve ağırlığına göre ferdi olarak
düzenlenmelidir. Başlangıç olarak aşağıda görülen en düşük dozda başlanıp, tam
etkili seviyeye ulaşana kadar tedricen artırılması önerilir. Günlük doz genelde 2-4’e
bölünerek verilir.
Yetişkinler,Günlük doz
-Klinikteki psikozlu hastalar, 100-600 mg
-Ambulatuar psikozlu hastalar, 50-300 mg
-Ajite depresif ve geriyatrik hastalar,25-200 mg
-Alkolizm tedavisindeki hastalar, 100-200 mg
-Psişik olmayan ağır mental bozukluklar,25-150 mg
Maksimum günlük doz: 800 mg
Kilosu normalin altında olan hastalarda, karaciğer ya da böbrek bozukluğu olan
hastalarda ve yaşlılarda tedaviye düşük bir başlangıç dozuyla başlanıp ufak artışlarla
devam edilmesi önerilir.
Doz aşımı:
Semptomlar: Ağız kuruluğu, bulantı, kusma, uykusuzluk, oryantasyon bozukluğu,
hiperkinezi, hipertermi, konvülsiyonlar, koma, taşikardi, aritmi, hipotansiyon, kollaps,
solunum depresyonu.
Tedavi: Aktif karbon verilmesini takiben gastrik lavaj. Kardiyovasküler, solunum ve
merkezi sinir sistemlerinin dikkatle izlenmesiyle birlikte destekleyici semptomatik
önlemler alınır.
Hipotansiyon için: Plazma artırıcılar, dirençli durumda vazopresör ajanlar (ör.
dopamin) dikkatle uygulanabilir.
Konvülsiyonlar için: Benzodiyazepinler
