Her bir tablet 4 mg rosiglitazona eşdeğer rosiglitazon maleat içerir. Ayrıca boyar madde olarak titanyum dioksit (E171), sarı demir oksit (E172) ve kırmızı demir oksit (E172) içerir.
Farmakodinamik özellikleri: Antidiyabetik ajanlardan tiazolidindion sınıfının bir elemanı olan rosiglitazon insulin duyarlılığını geliştirerek glisemik kontrolü sağlar. Rosiglitazon, peroksizom proliferatör-aktif reseptör-gamanın (PPARγ) yüksek düzeyde seçici ve etkin bir agonistidir. PPAR reseptörleri, insanlarda adipoz doku, iskelet kası ve karaciğer gibi insülin etkisinin kilit hedefi olan dokularda bulunurlar. PPARγ nükleer reseptörlerinin aktivasyonu, glukoz üretiminin, taşınmasının ve kullanımının kontrolünde rol oynayan ve insüline yanıt veren genlerin transkripsiyonunu düzenler. Buna ek olarak, PPARγ’ya yanıt veren genler ayrıca yağ asidi metabolizmasının düzenlenmesinde de görev alırlar. Adipoz doku, iskelet kası ve karaciğer gibi insülin rezistansının yüksek olduğu bölgelerde insülin duyarlılığını artırarak glisemik kontrol sağlar. İnsülin rezistansı tip 2 diyabet patogenezini karakterize eden özelliktir. Rosiglitazon kandaki glukoz miktarını azaltarak, insülinin dokularda kullanımını artırarak ve serbest yağ asitlerini dolaşımdan uzaklaştırarak metabolik kontrol sağlar. Yapılan klinik çalışmalarda günde 4-8 mg uygulanan rosiglitazon monoterapisinden sonra başlangıçta glukoz seviyesi kademeli olarak düşmüştür ve hipoglisemiye neden olmamıştır. Tedaviye başlanmasından sonra bir hafta içinde açlık plazma glukoz seviyesinde azalma görülür ancak terapötik etkinin oluşması 6-8 hafta sürebilir. Monoterapi olarak günde 8 mg rosiglitazon kullanan hastalarda, bölünmüş dozlarla rosiglitazon uygulanması glisemik kontrolü artırmıştır. Diğer antihiperglisemik ajanlarda olduğu gibi rosiglitazon ile glisemik kontrol sağlanması hastaların kilolarında ufak artışlara neden olmuştur. Tip 2 diyabet hastalarında günde 1 ya da 2 defa rosiglitazonun monoterapi olarak ya da diğer oral antidiyabetik ajanlarla birlikte alınması glisemik kontrolda (açlık plazma glukoz seviyeleri ve HbA1c) uzun vadeli ve kalıcı gelişme sağlamıştır. Rosiglitazon tedavisi açlık ve tokluk glukoz ve glikozillenmiş hemoglobin seviyelerinde önemli bir azalma sağlar. Rosiglitazonun sülfonilüre veya metformin ile beraber uygulanması farklı fakat tamamlayıcı etki mekanizmalarından dolayı tip 2 diyabetli hastalarda glisemik kontrolda sinerjik iyileşme sağlar. Rosiglitazonun etki mekanizmasına bağlı olarak glisemik kontrolda artış serum insülin seviyesinde düşüşe eşlik eder. Buna ek olarak kardiyovasküler risk faktörü sayılan haberci insülin seviyesinde de düşüş sağlanır. Serbest yağ asitlerindeki azalma rosiglitazon tedavisinin önemli bir özelliğidir. Farmakokinetik özellikler: Rosiglitazonun maksimum plazma konsantrasyonu (Cmaks) ve eğri altındaki alanı (AUC), terapötik doz aralığında, doz ile orantılı olarak artmaktadır (Tablo 1). Yarılanma ömrü, dozdan bağımsız olarak 3 ila 4 saattir. Tablo 1. Tek Oral Dozu Takiben, Rosigilitazonun Ortalama (SD) Farmakokinetik Parametreleri (n=32) CL/F = Oral Klerens Absorpsiyon: Rosiglitazonun mutlak biyoyararlanımı %99’dur. Pik plazma konsantrasyonlarına dozun alınımından 1 saat sonra ulaşılır. Rosiglitazonun yemek ile birlikte alınması AUC dağılımını etkilememiştir ancak Cmaks’da yaklaşık %28’lik bir düşüş ve Tmaks’da bir gecikme (1.75 saat) meydana gelmiştir. Bu değişimler klinik olarak önemli değildir. Bu yüzden Avandia, yemeklerle birlikte ya da aç karnına uygulanabilir. Dağılım: Rosiglitazonun ortalama oral dağılım hacmi (Vss/F), popülasyonun farmakokinetik analizine dayanılarak, yaklaşık 17.6 litredir (%CV=%30). Rosiglitazonun, başlıca albümin olmak üzere plazma proteinlerine bağlanma oranı yaklaşık %99.8’dir. Metabolizma: Rosiglitazon, idrarda değişmeden atılan ana maddesi olmaksızın tam olarak metabolize olmaktadır. Ana metabolik yolları N-demetilasyon ve hidroksilasyonu takiben sülfat ve glukuronik asitle konjuge olmasıdır. Dolaşımdaki bütün metabolitler, ana maddeden çok daha az etkindir ve bu yüzden rosiglitazonun insülin
