GLUCOTROL-XL 5 mg 20 tablet Farmakolojik Özellikler
Pfizer İlaçları Ltd.Şti.
[ 24 June 2011 ]
Pfizer İlaçları Ltd.Şti.
[ 24 June 2011 ]
Farmakoterapötik grup: Sulfonilüre sınıfı oral antidiyabetik
ATC Kodu: A10BB07
GLUCOTROL XL sülfonilüre sınıfının oral kan şekeri düşürücü bir ilaçtır.. Glipizidin birincil etki şekli, pankreas adacık dokusundaki beta hücrelerinden insülin sekresyonunun uyarılmasıdır.. Glipizid tarafından uyarılan insülin sekresyonunun yemeğe cevap olarak ortaya çıkması oldukça önemlidir. Uzun süre glipizid kullanılmasından sonra bile açlık insülin düzeyleri artmamıştır. Ancak postprandial -yemekten sonra- insülin cevabı en az 6 aylık tedavi süresince artarak devam eder.
Bir yemeğe insülinotropik yanıt, diyabetik hastalarda oral glipizid dozundan 30 dakika sonra ortaya çıkar, ancak yüksek insülin seviyeleri yemek sonrasında devam etmez.
Ayrıca, insülin etkisinin güçlendirilmesini içeren ekstrapankreatik etkilerin, glipizid aktivitesinin önemli bir bileşenini oluşturduğuna dair kanıtlar artmaktadır.
Kan şekeri kontrolü, plazma seviyeleri o zamana kadar pik seviyelerinin küçük bir oranına düşmüş olsa da, tek bir glipizid dozundan sonra 24 saate kadar devam eder (bkz. Bölüm 5.2).
Genel Özellikler
Emilim
İnsanlarda glipizidin gastrointestinal emilimi, üniform, hızlı ve tamdır. Pik plazma konsantrasyonları, tek bir oral dozdan 1 ila 3 saat sonra ortaya çıkar. İntravenöz veya oral olarak doz verilen normal deneklerde, eliminasyonun yarı ömrü 2 ila 4 saat arasındadır. Metabolik ve atılım modelleri iki uygulama yolu ile benzerdir ve bu da ilk geçiş metabolizmasının önemli olmadığını göstermektedir. GLUCOTROL XL tekrarlanan oral uygulamada plazmada birikmez. Oral bir dozun toplam emilimi ve atılımı normal gönüllülerde besinlerden etkilenmemiştir, ancak emilim yaklaşık 40 dakika gecikmiştir. Bu nedenle, GLUCOTROL XL diyabetik hastalarda bir test yemeği ile birlikte uygulanmak yerine yemekten yaklaşık 30 dakika önce uygulandığında daha etkili olmuştur.
Dağılım:
Oral veya intravenöz glipizid alan gönüllülerden alınan serumda yapılan çalışmalarda her iki uygulama yolundan bir saat sonra %98 ila %99 protein bağlanması saptanmıştır. İntravenöz uygulama sonrası glipizidin dağılım hacmi 11 L olarak tespit edilmiştir bu da hücre dışı sıvı kompartmanında lokalizasyonun göstergesidir. Farelerde, erkek ve dişilerin beyin veya omuriliklerinde ve hamile dişilerin fetüslerinde otoradyografik olarak glipizid veya metabolitleri saptanmamıştır. Ancak başka bir çalışmada, işaretlenmiş ilaç verilmiş sıçanların fetüsünde çok küçük miktarda radyoaktivite saptanmıştır.
Biyotransformasyon:
Glipizidin metabolizması geniştir ve esas olarak karaciğerde meydana gelir.
Eliminasyon:
Glipizidin birincil metabolitleri inaktif hidroksilasyon ürünleri ve polar konjugatlardır ve esas olarak idrarla atılırlar. İdrarda %10’dan daha az değişmemiş glipizid bulunur.
Doğrusallık / Doğrusal Olmayan Durum:
Tip 2 diyabeti olan 26 erkekte yapılan çoklu doz çalışmasında, plazma ilaç konsantrasyonları dozla orantılı olarak artmış ve GLUCOTROL XL ile glipizidin farmakokinetiği doğrusal olmuştur.
Hastalardaki karakteristik özellikler:
Genç sağlıklılarla karşılaştırıldığında daha yaşlı diyabetik hastalarda tek doz uygulama sonrasında glipizidin farmakokinetiğinde belirgin değişiklikler gözlenmemiştir. Böbrek bozukluğunun glipizidin famakokinetiği üzerine etkisi ile ilgili sınırlı bilgi mevcuttur ve karaciğer hastalığının etkisi ile ilgili bilgi bulunmamaktadır. Ancak proteinlere yüksek oranda bağlandığından ve karaciğer biyotransformasyonu eliminasyonun ağırlıklı yolağı olduğundan, böbrek ve karaciğer bozukluğu olan hastalarda glipizidin farmakodinamiği ve farmakokinetiği değişkenlik gösterebilir.
Akut toksisite çalışmaları spesifik hiçbir duyarlılık göstermemiştir. Nonklinik çalışmalarda glipizidin akut oral toksisitesi, test edilen tüm türlerde (LD50 4 g/kg’dan daha fazla) son derece düşük olmuştur. Sıçan ve köpeklerdeki 8 mg/kg kadar dozlarla yapılan kronik toksisite testleri toksik etkilere dair hiçbir kanıt göstermemiştir.
Maksimum insan dozunun 75 katına kadar dozların uygulandığı, sıçanlarda yapılan 20 aylık bir çalışmada ve farelerde yapılan 18 aylık bir çalışmada ilaca bağımlı karsinojeniteye dair hiçbir kanıt ortaya konulmamıştır. Bakteriyel ve in vivo mutajenite testleri benzer şekilde negatiftir. Her iki cins sıçanda yapılan ve insan dozunun 75 katına kadar dozların uygulandığı çalışmalarda, fertilite üzerine hiçbir etki göstermemiştir.