RESTAFEN 1 G/2 ml IM enjeksiyonluk çözelti içeren 1 ampül Farmakolojik Özellikler

Vem İlaç Sanayi Ve Ticaret Ltd. Şti

[ 20 December  2013 ]

5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Non-steroid anti-inflamatuvar / analjezik ilaçlar ATC kodu: M02AA06

(»ir


ilaçtır, malar ile tofenamat njıibisyonu etki, iştir.


nj istik


Etofenamat, analjezik ve antipiretik özellikleri olan non-steroidal antifilojistik Çeşitli hayvan deneyleri ile kanıtlanmış ve insanlar üzerinde yapılmış çeşitli çalı gösterilen belirgin antifilojistik etkisi, birçok farklı etkilerine dayalıdır. E inflamasyon prosesinin çeşitli noktalarına etki eder: Prostaglandin sentezinin i yanında, histamin saliminin inhibisyonu, bradikinin ve serotonin üzerine antago kompleman aktivitesinin inhibisyonu ve hyalüronidaz saliminin inhibisyonu gösterilin


5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim:

RESTAFEN İ.M.’nin yağlı formülasyonundan etofenamatın salıverilmesi yavaş i bir hızda olur, böylece benzer maddelerin suda çözünebilen enjektabl formlarından daha uzıjn bir etki süresi gösterir.

RESTAFEN İ.M. enjeksiyonundan etofenamatın yaşlılarda ve gençlerdeki plazmja eğrileri birbirine benzerdir.

İntramusküler olarak enjekte edilen etofenamatın (RESTAFEN İ.M.) rölatif biyoya(*arlammı, oral olarak uygulanan flufenamik asitle (tabletleri) karşılaştırıldığında %91’dir.

Etofenamatın maksimum plazma düzeylerine (Cmax = 0.633 pmol/1 + 0.233 pmol/1) RESTAFEN İ.M.’in uygulanmasından ortalama 5.67 saat (5.67±2.66 sa$t) sonra ulaşılmaktadır. Eğri altı alan 8.95 ± 3.51 pmol* saat/Tdir.

Dağılım:

Plazma proteinlere % 98-99 oranında bağlanmaktadır.

Bivotransformasvon:

Etofenamat karaciğerde hidroksilasyon, eter ve ester ayrılmaları ile metabolize olmaktadır. Enterohepatik dolaşıma katılabilir.

Eliminasyon:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Üreme toksisitesi açısından herhangi bir belirti bulunmamaktadır.

Etofenamatın tolerabilitesi, çeşitli hayvan türlerinde yapılan akut ve kronik; toksisite çalışmalarında araştın 1 mıştır.

Akut toksisite:

Sıçanlarda intravenöz uygulamadan sonra LD50, 140 mg/kg, oral uygulamadan sonfa ise 292 mg/kg’dır.

Kronik toksisite:

Sıçanlarda (7, 27, 100 mg/kg) ve maymunlarda (7, 26, 100 mg/kg) günlük oral İıygulama şeklinde, 1 yıl boyunca yapılan kronik çalışmaların her biri özellikle önem taşır. Herhangi olumsuz bir etki göstermeyen 27 mg/kg’lık (sıçanlarda) ve 26.0 mg/kg’lık (mayıhunlarda) dozlar, insanlardaki günlük terapötik dozlardan oldukça yüksektir.

Mutaienik ve tümöroienik potansiyel:

Çeşitli çalışmalarda gösterildiği gibi, herhangi bir embriyotoksik, mutajenik veya kaj’sinojenik etki kanıtı bulunmamaktadır.

Üreme toksisitesi:

Sıçanlarda (oral ve kutanöz uygulama) ve tavşanlarda (kutanöz uygulama) etofenamja metabolitlerinin plasentadan geçtiği gösterilmiştir. Tavşanlara gebeliğin 18. günü günde 10, 30 ve 100 mg/kg uygulanmıştır. İlacın kesilmesinden sonra plasenta, ute organlar ve safradaki düzeyler hızla azalmıştır.

t ve bazı e kadar, fus, fetus,


iütı